Evleneli 2 ay oldu biz 10 yıllık evli gibiyiz dünya Bi yana biz Bi yana cocuklar varken asla birbirimize yaklasamayız büyük cocuk yatana kadar saat 11 oluyor o saate kadar bizle oturuyor eşimle yemin ederim öküz gibi birbirimizi izliyoz küçük cocuk bizle aynı odada yatıyor sohbet etmek istiyoruz ama hiçbir türlü edemiyoruz valla sıkıldım bunaldım ne yapsam bişe desem suçlu benim agzımı acmayıp herkesin dediğini yapsam iyiyim yapmasan Bi laf desem benden kötü kimse yok bunalıyorum kimse beni anlamıyor darlanıyorum derdimi anlatacak kimsem yok burda anlatsam linçliyorlar caresiz hissediyorum kendimi ne yapacam bilmiyorum eşime anlatıyorum sabret hepsi gecer büyüdüklerinde kimse kalmaz hepsi gider diyor bilmiyor ki gençlikte gidiyor bu hayattan zevk alamıyorum hayallerim gercek olmuyor mutlu gibi hissediyorum carem yok başka g