Bu akşam arkadaşıma oturmaya gittik yemeğe. 8 de artık uyuma saati geldi diye beşiğine koydu bende uyutcak sanıyorum neyse geldi. Aa ne çabuk uyudu dedim. Yok kendisi uyur birazdan dedi. Ama sürekli çocuğun sesi geliyor bize böyle mırıldanıyor yani belli. Bir saat falan sonra iyice mız mızlanmaya başladı diye gitti bende goriyim mı özledim falan dedim. Kıyamam tek başına beşikte oturup duruyor. Emziğini düşürmüş ondan mız mızlanıyor dedi. Birde mama yapiyim belki acikmistir dedi. Arkadaşım mama yapana kadar ben durdum yanında sürekli kollarını açıyor alıyım diye. Sıcak su vardı diye hemen yapıp geldi neyse yatırdı biberini emziği verdi gene çıktık biz yanından. Kıyamam gene tek başına yedi yattı. Sonrada hep mırıldanma sesleri geldi. Yanından oyuncakları da alıyormuş oynamasın uyusun diye. Abartmıyorum biz ordan çıkana kadar 2.5 saat yalnız yattı o çocuk orda ve daha 1 yaşında. Şimdi mesaj attım uyudu mu diye yeni uyumuş. Çok üzüldüm ya. Biraz söyledim bu kadar tek kalmasa daha iyi değil mi falan diye ama çok karisamadim da. İlk zamanlar agliyormus şimdi ağlamıyor diyor. İçimden dedim çocuk çaresizligi öğrenmiş resmen 1 yaşında. Bakıyor ağlasa da alan, ilgilenen yok o da kesmiştir ağlamayı