Genel olarak annem değil ebeveyn olarak sadece sorumluluklarını yerine getiren ama ilgisiz, sevgisiz, yargılayan, özellikle bana hiç bir konuda güvenmeyen, sürekli cezalandırılır, kızgın surat ile dünyamı tarumar eden bir ebeveynin var. 30 yaşıma geldim hala öyleler. Geçtim anne sevgisini canım acısa anneme babama koşarım onlar beni sarar sarmalar düşüncesinde olamadım hiç. Bu yüzden hayattaki tüm başarılarımı, tüm zorluklarımı hep tek başıma yaşadım. Bu birikmişlikle kız annesi olmak var ya kelimelerle tarifi yok. Kızımın parmak ucu acısa benim bedenim kavrulur. İlk evladım ve çok bekledik biz onu babasıyla o yüzden mi bilmiyorum ama ben her türlü zorluğu acıyı çekerim onun yerine. Acıyan parmağı gören gözü olurum. Yeter ki rabbim ona sağlık sıhhat versin vatana millete bayrağa dinimize hayırlı evlat eylesin. Rabbim inşallah sana da tattırır bu durumu.