Okurken kendi çocuğumy okudum sanki. Arbaalrini getiriyor birbirine bağla diyor bağlıyorum iki dakika sonra ağlıyor aç diye. Tam anlamıyla konuşamıyor, derdini anlatamıyor belirli şeyleri konuşuyor ben ona bağlıyorum belki dertlerini anlatamadiklari için bu kadar sinirleniyorlar. Ve bende günde belki 40 kez aynı şeyi yaşıyorum, tamam oğlum, yapma oğlum bardaktan su içip geri tukurmeyi öğrenmiş mesela, yüz kere yapma hayır dedim ama bugün meyvesuyunu gözümün içine bakarak doktü dayanamadm kızdım, elimizde olmuyor bazen. Evet bağırmamak en güzeli ama bizde stresten dolup taşıyoruz bazen.