Kızım doğduğundan 17 aylık olana kadar babacıydı. Hiçte üzülmüyordum. Babası oldu mu çok rahat ediyordum. 17. Aydan sonra bir anneci oldu. Arada nefes alamıyorum. Sürekli kucağımda sürekli peşimde. Yanından ayrılayım hemen kıyamet kopar. Doğduğundan beri hep babası ilgileniyordu benden sonra. Yemeğini yedirir, altını alır, uyutur, oyun oynatırdı. Ne olduysa sonra bana düştü. Yapışık ikiz gibi dolaşıyoruz. Birde fıtık var bir yere gittiğimizde 13 kiloyu dakikalarca kucağımda taşımak aşırı zor oluyor. Bebek arabasına da binmek istemiyor.