Ben sahipsiz değilim.
Beni yaratan, o kadar sperm arasından benim doğmamı isteyen, beni bu yaşa getiren, diğer peygamberlerin değil de Kainatın efendisinin, Allahın en sevgilisinin ümmeti olarak yaratan, müslüman yapan, 5 vakit huzuruna kabul eden, her daim rızkımı veren, aç bırakmayan ve bırakmayacak olan bir Rabbe sahibim.
Benim bu duruma geleceğimi ezeli ilmiyle zaten biliyordu. Benim hangi duruma geleceğimi de ezeli ilmiyle yine biliyor. Rızkım bittiyse öleceğim. Bu gecemin sabahı olmayacak. Ama bitmediyse o zaman en mazlum durumdayım ki Allah benim yalvaran sesimi işitmek istemiş. Allah sevdiği kuluna musibet verir, Rabbim beni seviyor. Ben yalnız değilim, olmayacağım da.
Beni yoktan var eden gözetemez mi? "Allah kuluna kafi değil midir?" Buyuruyor kuranı kerimde. Elbette kafidir.
Henüz ölmedim. Savaşım bitmedi. Benim toprağım hala yaş. Benim gülüm hala kırmızı. Benim yaşamak için Allah tarafından verilmiş bir sebebim zaten son 7 aydır var.
Beşere minnet duyan kaybetmeye mahkumdur. Ben asla kaybetmeyecek olan zata sahibim. O emaneti zayi etmez.
Bugün benim burada olmamı isteyen de O. Yarın en tepeye çıkaracak olan da O.
Ben kimsesiz değilim.