Hiç duygulanamıyorum

Question

Uzun yazdığım için kusuruma bakmayın ama bunu anlatabileceğim çok kişi yok. Olanlar da çok çok uzaktalar. Telefonla hislerimde açık olamam.

Yani çok mu büyük sorun yoksa ben kendi kendime mi sorun ettim bilmiyorum ama hiç duygulanamıyorum.

Kendimi bildim bileli duygusuz bir insanım. Ciddiyim. Çok sorumluluğum oldu, her ortamda ismi anılan, her iş kendisine kitlenen kişi oldum. Acaba bu sebeple kendimi kısıtlamış olabilir miyim?

İnsanların bir zaman sonra o kırılmaz zaten diyerek söylemedikleri şey kalmıyor. Ben karşılık veriyorum ve bir daha öyle bir şey söyleyemiyorlar ama sıkıntı burası zaten. Onların ilk defa o tür şeyleri söylemelerine ben mi yürek veriyorum?

Yani ne olması gerekiyor ki? Her acıklı şeyde ağlamam mı lazım? Veya biri üzüldüğünde benim de mi üzülmem gerekiyor? Üzülüyorum aslında ama telafi edemem ki, çok gerçekçiyim bu konuda. Onu teselli edecek bir çözüm arayışına giriyorum hemen, onunla oturup karşılıklı çaresizce ağlaşamıyorum.

Robot gibi bir insan mıyım ben? Gamsızım esasında ama aileme karşı en ufak bir sözde sinirleniyorum. Ailem haksızsa bunu kabul ederim ama laf söyletmem. Gerekirse ben konuşurum size söz düşmez derim. Empati yapmayı öğrenmem çok uzun sürdü bu yüzden.

Yaşlılar, çocuklar, hayvanlar ve gazze hariç hiçbir şey benim duygularımı harekete geçirmiyor. İnsanları da sevemiyorum çünkü herkes kendisi ve hayatı hakkında herkese yalan söylüyor, herkesin arkasından konuşuyor ve herkesi herkesin önünde rencide ediyor.

Evlenmeden önce böyle bir hayat görmemiştim, resmen el bebek gül bebek yetişmişim. Anam babam hep doğru olanı söylediler, biz her sorunu konuşarak çözdük, her durumdan haberdardık sırrımız olmazdı.

Babam öldükten sonra 2 senedir biraz daha duyguya açığım, en azından artık ağlayabiliyorum çünkü sinir harici hayatımda asla ciddi ciddi ağlamadım.

Ancak şimdi gördüğüm şeyler yüzünden midem bulanıyor. Hep duygusuz biriydim sanıyordum meğer duygularımı harekete geçirecek kadar kötü şeyler yaşamamışım. Şimdiyse duygularımı çıkarırsam fırtına gibi patlamaktan korkuyorum. O yüzden istemsizce nötrüm.

Sadece eşim ve kendi aileme karşı esas hislerimi açabiliyorum o da 2 3 denemeden sonra...

Kusura bakmayın uzun oldu ama bu gece ilk defa kendim hakkında üzüldüm. Kendime acıdım. Kendimi doğru düzgün yetiştiremediğim için pişmanlık duydum. Ben de duygularımı doğru orantıda yaşamak istiyorum. Ya hep ya hiç olması çok yorucu. Çünkü duygularım açılınca sel, kapanınca kurak çöl gibi oluyor...

Answer 1

O kadar net ve okunaklı yazmışsın ki uzun yazını algılayarak okuyabildim

Bazı insanlar duygulanmaz

Bazı insanlar belli etmez.

Bazı insanlar yel değse ağlar

Ben anneme senelerce çok kızdım herşeye ağladığı için.

Vedalaşma olsa,biri hakkını helal et dese,biri onu ovse hemen ağlardı ve bana çok saçma gelirdi.

Bense çok duygusaldim ama kaya gibi duruş göstermek için asla belli etmezdim ve duygusallığın belli etmemek için hircinlasirdim.

Kimseyi kırmaktan da cekinmezdim. Sırf bu yüzden kimse bana "sen böylesin" diyemezdi

Anne olduktan sonra bende kayış koptu.

Gitgide anneme benzeyen,hatta daha fenası oldum.

Biri gözümün içine baksa aglamaya başlıyorum.

E yasanmisliklar da var tabi.

Çok duygusallastim.

Haklı olsam YA SON GÖRÜŞÜMSE deyip herkesi affetmeye başladım.

Sınırlarım yok oldu.

Ve bu durumdan hiç memnun değilim.

Comments

Çok daha olgun gibi geldiniz, 2 tarafı da yaşayıp esas gerçeği görmüş biri olarak algılıyorum sizi. Ben henüz tek tarafı tecrübe ettiğim için merakım o tarafta. Meğer orası da çözüm değilmiş. Ne olacak şimdi? Ne yapmam lazım peki? Nasıl hislerimi biraz biraz açabileceğim? Yok mu bunun bir hal çaresi? Yok mu bunu daha önceden yapan biri? Ben de normal biri olmak istiyorum.

---

Kuzum beni yanlış anlama ama psikoloğa gorunebilirsin hani psikiyatri değilde daha çok konuşarak kendini anlatarak içini dökerek..
Keşke ben de buna şuan cesaret etsem ve  ben de gitsem mesela..

---

Yok yanlış anlamam estağfirullah. Belki yanlış düşünüyorum ama psikologların çok da etkili olabileceğine inancım kalmadı çünkü bir psikolog benim annemi arayıp ondan akıl alıyordu derdini açıp konuşuyordu saatlerce. Benim psikologum annem ama işte o da benimki gibi sert toprak. Kelin ilacı olsa kendine sürer

---

Ben psikiyatriye gtmistim öyle bir tedavi surecim olmuştu ama bunun bu konuyla hiç alakası yoktu ve ilaçlar bana iyi geliyordu.
Ama şuan mesela o dönemki sikayetlerim yok sadece uzun uzun bı psikologla konuşmak akıl danismak hiç olmazsa içimi dökmek çok isterdim

---

Her insanın dinlenmek istediği bir süre mutlaka oluyor. Konuşayım sadece dinlesinler. Çözüme gerek yok, içimi boşaltayım çünkü koktu içim diyerek. Gerçekten de bir psikolog şart.

Answer 2

Bu yazdıklarına göre duygusuz felan değilsin çünkü hislerini çok güzel anlatmışsın 

Sen kendine duvar örmüşsün bebeğişim kırılmamak için üzülmemek için hayal kırıklığına uğramamak için Ama şunu göz ardı etmişsin

İnsansın sen ! Etten kemikten yaratılmış bir insan ..

Yeri gelecek baş edemeyeceksin , yalanları göz ardı edeceksin üzüleceksin duymamazlıktan geleceksin sinirleneceksin ağlayacaksın ama tekrar ayağa kalkacaksın  

İnsanın kendine yaptığı kötülüğü kimse yapmazmış  taş olsa çatlar bunu kendine yapma bunların geri dönüşünü ruhen yada bedenen hastalık olarak ödersin 

Comments

Ne güzel yazmışsınız, iyi ki postu açmışım dedirttiniz. Nasıl yapacağımı keşfetsem ben de yapmak isterim ama anlayamıyorum. Öyle sıkıştırmışım ki içeriye neredeyse taşacak gibi, biraz açacak olsam hepten sel olup akacak. Tuttuğunu götürecek. Tutamadığını boğacak... Gıdım gıdım nasıl başlanır bilmiyorum...

Answer 3

Canim Rabbim aglatacak duruma dusurmesin insallah duygusuz biri degilsin duvar ormussun insanlara karsi insansin her insan ayni degil bekarken aglamak aciz insanlarin savunma mekanizmasi gibi dusunurdum hic birseye aglamazdim çok fevri bir insanim zaten kimseye laf ettirmem genelde ama hayatima masal girdi tum acizlik zayiflik hissini o an yasadim hala da yasiyorm

Comments

Evet evet acizliği kaldıramıyorum. Sanki duygu sömürüsü gibi geliyor evet. Çok iyi özetlemişsiniz. Ağlayamam değildi ilk, ağlamamdı. Zamanla ağlayamama dönüştü. O özelliği sildim attım gibi oldu. Öfkelenirsem sadece ağlıyordum. Hatta ağlamak için dram filmleri izlediğim çok olmuştur.

Answer 4

Sen realistsin sadece bi durum karsinda durup bakiyosun çözülecek bişey mi öyleyse çözmeye calisiyosun ama yok değilse de takılı kalmiyosun anladığım kadarıyla bu kötü bişey değil bende öyleyim napiyim yani olan olmuş yas tutsam ne değişecek degisecekse hep birlikte Gazze için el ele tutusum agatlar yakalım ama kimseye bi faydasi yok bunun bunların dışında da ben sana üzülmedim açıkçası güçlü bi karakterin var karşındaki insanlar nasılsa üzülmez diye düşünerek bişey yaptıklarını sanmıyorum aksine cekiniyolardir ben olsam cekinirim çünkü karsilgini veririm bi daha yapamaz diyosun bu da çok güzel bence bu özellikleriyle gurur duy elif gibi dimdik duruyosun masalah sana herşeye ağlayıp zirlayan olsaydın bak nasıl da canını acittim derlerdi asıl 

Comments

Babam büyük evleri en sağlam toprağa inşaa ederler derdi, bana da sen en sağlam toprak ol sende büyük evler inşaa edilsin diyordu. Teşekkür ederim düşünceleriniz için, bazen güçlü müyüm yoksa güçlü görünmek zorunda mıyım anlayamıyorum. İnşaAllah güçlüyümdür. 9 yaşından beri kendi ayaklarım üzerinde durmaya çalışıyorum. Her işimi kendim yaptım hala da yaparım, kimseye muhtaç kalmadım elhamdülillah, kimseyi kendime muhtaç da bırakmadım. İnşaAllah bu güçlüyüm demektir. Belki de Allah beni etrafımdaki insanlar için bu hale geleyim diye imtihanlar içine sokmuştur? Bilemiyorum. Bu gece biraz hüzün gecesi. Hislerimi ilk kendim için açtığım bir gece. Destekleriniz için çok teşekkür ederim tekrardan.

---

Bence güçlüsün yoksa güçlü görünmek zorunda olduğun için seçeneğinde bu yaşa kadar ya gizli gizli ağlayıp atman ki öyle olsa bu postta soylerdin diye düşünüyorum ya da hastalık sahibi olup antidepresanlar la ayakta durman lazimsen saglam topraksin rica ederim ne demek

---

Gizli gizli hiçbir şey yapmam ki, her anım birdir. Doğrucu Davut derler hatta gizlim saklım yok diye. Her aklıma geleni söylemem tabi ki, ancak kimsenin söylemeye yüz bulamadığı her şeyi herkese tak tak söylerim. Patavatsız değilim elhamdülillah biraz dobrayım. O yüzden hakime hanım da derler eşimin ailesi, eyvallahım yok adil olan neyse o, haklı kimse ona haklısın lafı çünkü. Biri yanımda birisinin arkasından konuşuyorsa çok sinirlenirim böyle bir şey yapmasına hemen engellerim sonra da kendime kızarım nasıl duruyorsun ki senin yanında dedikodu yapmaya yüz buluyor diye. Dedikodusu yapılan kişiye söylenen şeyi söylemem ama ayıp o. Söz taşımaya girer. Bir gizlim odur. Beni sevmeyen bir akrabam bile "o doğruyu söyler saklamaz" Diyerek kanıt için bana göndermişti birilerini. Gizli gizli ağlayacak biri de değilim sanırım yediremem kendime. Saçma belki ama ağlayınca düzelmiyor ya boşa çaba gibi geliyor

Answer 5

Birde  oku canım rahatlarsın

Comments

Ben daha çok islami kitaplar okuyorum ama inşaAllah ilk fırsatta inceleyeceğim teşekkür ederim

---

Manevi açıdan tabiki okumalısın ama kişisel gelişimlere desteklemek gerekir

Answer 6

keske bende oyle olabilsem. gizlerimde her an yaş hazirdir ota boka aglarim. bazen biriyle konusurken normal bir konu konusurken bile hislenirm gozum dolar. hissiz duygusuz olmayi aglayamamayi okadar cok isterdim ki. en azindan dişariya belli etmemeyi hislerimi cok isterdim

Comments

Ne değişik değil mi ben siz gibi olmak istiyorum siz ben gibi... Keşke ortası olsak. Ne az, ne çok

Answer 7

Biliyormusun ağlamak çok güzel bir şey .Agladiginda sanki hayat sana bı tokat atıyor ve kendine geliyorsun.Aglayamamak daha kötü çünkü içinde yara oluyor sonra o yara tüm vücuduna sinsi bir hastalık gibi yayılıyor.Ben bekarken gündüzleri gülen geceleri ağlayan biriydim.dort yıl önce evlendim artık aglayamiyorum benim yerime kızım ağlıyor o ağladıkça ben ağlamaz oldum guclendim .annelik iç güdüsü galiba 

Comments

Her insan bir hayat. Ne kadar birbirimizden farklı ömürlere sahibiz. Kişi ancak kendisini izleyebiliyor ve bunda bile kaçırdığımız noktalar çok. Ben de aciz hissetmeden ağlayabilmek isterdim ama çok zor. Ağlayınca utanıyorum sanki acizmiş gibi hissediyorum. Belki de bu annemle babamın yetim olmasından kaynaklanıyordur. Asla ağlamadılar ve çaresiz olsalar bile aciz duruma düşmediler karşımda. Kim bilir belki onlar da geceleri ağlıyordu. Gerçi babam ağlıyordu da annemi bilemem. Ben güçlü olmak zorundaymışım gibi hissetmişim

---

Ağlayınca aciz olmassin canim.acizlik dediğin şey başkasının canını yakmak,acitmaktir.gozyaslari neden var biliyormusun rahatlamak için içindeki stresi akıtmak için.ben bazen ağlamak istediğimde aglayamiyorum soğan dogruyorum ağlamak için çünkü bana iyi geliyor eşim sordugunda soğan doğradım deyip geciyorum yani kimseye ağladığını niye ağladığını göstermek zorunda değilsin canim.guclu dur ama kendinle baş başa kal ağla dans et gül gereksiz kahkaha at yani nebilim arada delirmek iyidir.annen baban yetim büyümüş olabilirler ama sen çok sanslisjn bak ailen yanında.

Answer 8

İnsanların sana tavrı için öncelikle şunu belirteyim, insanlar aciz veya kendilerine muhtaç kişileri hep severler (kadın da olsa erkek de olsa bu böyledir). Güçlü bireyler gördüklerinde karşılarında, sanırlar ki o kişiler hiçbir şeye alınmazlar ya da kırılmazlar. Ama bunu belirleyecek olan yine sensin. Benim de ailemde her şey netti, dürüst hani açık sözlü, hakkını arayan, güçlü, öyle ufacık bir konu yüzünden pes etmeyen kişiler olarak yetiştirildik. Bu nedenle bahsettiğin durumu anlayabiliyorum. Bir dönem aynı şeyi düşünmüştüm bende. İnsanlar ne kadar çıt kırıldımsa aman o kırılır diye o kadar el üzerinde tutuluyorlar derdim. Şimdi aradan uzunca bir zaman geçti, belki de benim şansımda iyi gitmiştir bilemem ama bir o kişilere bir kendime bakıyorum aramızda dağlar kadar fark var. Şimdi diyorum ki iyi ki böyle yetiştirilmişim. Her şeyi başarabilecek kapasiteye sahibim, kimseye mecburiyetim yok, kimseden yardım istemeden her işimi yapabilirim. İnsanları sevememe konusu bambaşka, benim böyle bir durumum yok ama sanırım senin konun insanlar değil zaten kişiliğin gereği sahtekar olduklarını düşündüğün için sevmiyorsun. Yine dürüstlük yani konu senin için. Her şey dozunda olmalı ama unutma, herkesin kendin gibi olmasını bekleyemezsin. Hayat farklılıklarla (olumlu, olumsuz) güzel. Herkes aynı olsaydı bu duyguları hissetmezdin bile. 

Comments

Çok doğru. Elhamdülillah