Evet kızlar uzun zamandır düşündüğüm bir karardı. Nedeni ise; anneci olması, hiç sevgi gormemem ve duygusal boşlukta olmam... Eşime boşanma kararımı söylediğimde k.icina kina mi yakacaksn bosaninca diye sordu. Bağırıp çağırmak yerine yine insanca ağlayarak eskiden sen saha kapıyı çalmadan kapıyı açan biriydim şimdi ise içimde herşeyi öldürdün bu hale nasıl getirdin beni diye ağladım. Adam halen tvye bakarak burunu kıvırıyor bana. Böyle bir duygusal boşluk.. agladigimda hiç omuz olmadı.. babasız büyüdüm hatirlayanlar vardır belki. Sevgi gormuyorsam daha ne işin var bu evde diye kendime sordum ve kesin kararımı verdim annemle konuştum gel kızım dedi. Şimdi annem ev arıyor. Bütün düzeni ve anıları herşeyi geride bırakmak istiyorum başka şehire tasinacagz Allah nasip ederse..
Aslında postu bunları anlatmak için açmadım. İçimden geçenleri anlatmak istiyorum size. Bekarken bir rüya görmüştüm. Bir avmde karpuz alıp çıkışa gidiyorum. Ve sadece benim ayağımın bastığı yerde beton vardı aşağıya doğru bakıyorum apartman temeli atılmış. Kafamı kaldırıp yukarı bakıyorum halen toprağın içindeyim. Elimdeki karpuza bakarak düşünüyorum burdan nasıl cikicam toprağı tirnaklarmla kazisam karpuz var bu yükle yukarı çekemem kendimi diye etrafima bakıp çözüm arıyordum. Temeli olan en dipte yüzü toprağa bakan birisi vardı karanlıktı. Kısık sesle (sesi ne erkek nede kadındı) şuan korkuyorsun dimi nasıl çıkacağını bilmiyorsun burdan. Elimde yüküm var tasiyamam diye düşünüyorsun dedi bende onaylar şekilde kafamı salladım. Sen sadece gözünde büyütüyorsn burdan çok kolay bir şekilde çıkabilirsin. Tek yapman gereken şey hayata karşı adım atmak. Hep olduğun yerdesin cesur olman gerekiyor. Çünkü senin sol ayağın Gürbüz'e(ölen babamın adı)ait dedi. Sonra rüyadan uyandım. Şimdiye kadar hep yerimde saydım. Ve her zaman boşanma kararımı erteledim. İçimdeki ses şimdi zamanı değil bekle dediği için. Sabrimin son damlasına kadar sabredicem dedim ve sabrettim. Şimdi Allah'ın yürü ya kulum dediğini ta içimde hissediyorum. Rüyamda söylenildiği gibi hayata karşı adım atma zamanı geldi..
Aranızda boşanan arkadaşlara sormak istiyorum; içimde hiç ağlama duygusu yok sadece kızım için hafiften içim buruk. Mahkeme ne karar verir bilmiyorum maddi durumum yok. Annem bugün dua ederken " Allah'ım ne olur hakim insaflı vicdanlı ve dinleyen biri olsun" diye dua etti. Ve ben şunu dedim " Anne Allah bizim yanımızda olduğu sürece isterse dinlemeyen sert yapılı birisi olsun fark etmez Allah bizden yana olsun o yeter bana" dedim.
7 yılın ilk seneleri" Allah'ım ne olur sabır ver bana dayanamıyorum " demekle diğer yarısı tukenerek, diğer yarısı isyan ederek geçti.. Allah'ım neden bana bu acıyı verdin ben zaten aileye hasret büyüdüm kendi ailemden sevgi görmedim. Bari hayat arkadaşımdan yana yüzümü güldürseydinn nedeenn nedennn diye ağlayarak isyan ettim. 1 hafta önce bir videoya denk geldim. Allah'ın sevdiği kuluysan eğer sana derdi çok verir çünkü senin sesini duymak istiyordur ve her musibette bir günahın gidiyordur diyordu. Sonra içimde birşeyler oldu ve artık isyan etmeyecem Allah'ım bu adam için değmez özür diledim ağladım. Kendi iç dunyamda çok karışık bir haldeyim. Delirmedim ama sanki ramak kaldı gibi hissediyorum. 1 haftadır eşim konuşuyor ben susuyorum. İlk defa susabiliyorum
hocayı dinliyorum en kötü durumda bile isyan etmeyecem Allah'ım akillandim sen beni sev sen elimi tut diyorum.
Şuan eşimin evindeyim. Haziran'da tasinacaz oturduğumuz ev satılacak. Eşime yarın gidip mahkeme acicam desem kızı bırak kendin git hadi diyecek bunu bildiğim için şuan sessizce ilerleyecegim. Boşanmak istediğimi söyledim ciddiye almadı ne sözümü nede gozyaslarimi. O tasinacaz diye evi topluyorum sanarken ben çeyiz eşyalarımı alıp gidicem. Şimdi söylesem bana baskı kuracak annesini arayacak annesi bir taraftan o bi trftan sinirlerimi bozacaklar. Taşınırken illaki konusucaklar tek diyeceğim söz 7 yıldır konuştum beni duymadınız şimdi mahkemede konusucam diyeceğim.
Kendimi çok güçlü hissediyorum. Canım yanmıyor demekki doğru yoldayım. Yoksa sonradan mı bu acı beni vuracak işte o kısmı bende yaşamadan bilemiyorum ... Kızımda benim gibi bölünmüş bir ailede büyüyecek... Tek acım bu.
Allah'ım sen gönlüme selamet ver !
Yoluma ışık ol! Cesaretim senden gelir bilirim
Benim gibi olan herkesi kanatlarının altına al sen sar sarmala bizi.. öyle sevgisiz kaldık ki güzel Allah'ım sönmüş yüreklerimizi yasam atesimizle tekrardan ısıt Yarabbim ❣️
Yaşamayı yaşanır kıl.. Yalandan değil yürekten güldür bizi Allah'ım ❣️ Kalplerdeki yorgunluğumuzu al ne olur..
Kalbimize acı tohumlarını salmak isteyenlere karşı bizi koru ..
Bahar dizisindeki gibi;
UYANMAYA HAZIRIM !!!