Size geçen gün başıma geleni anlatmak istedim.ben evleneli iki sene olucak .köyde bekarken bizim komşumuzun kızı 12 yaşlarında bedensel engelli bir çocuk vardı. çok severdim onu o da beni severdi .bazen bizim eve gelirdi beni görmek için aniden gelir sarılırdı.nehse efenime diyim ben kardeşimle telefonla konuşurken o çocuk da oradaydı çok sevindi beni görünce sonra ona benim için dua et dedim .o da tamam dedi.
Ve bir an için kendimden utandım çünkü.o bir bedensel engelli ve biz sağlıklıyiz .ve ben hala ondan bana dua etmesini söyledim o günahsızdir belki duası kabul olur diye düşündüm ama sonra gerçekten kendi halimize şükretmeliyiz .diye düşündüm.
Ve biz insanlar olarak bazen doyumsuz olabiliyoruz.hep daha fazlasını istiyoruz.belki masum bir dua istedim evvet ama gerçekten böyle düşünmeme sebep oldu bu olay.Rabbim şafi ismi hürmetine şifa versin inşallah.
Öyle anlatmak istedim .