Oğlum 19 aylık bu zamana kadar sağlığı dolayısıyla türlü türlü zorlu yollardan geçtik ve geçmeye devam ediyoruz sendrom dolayısıyla bu aralar epey kendini kanıtlama peşine düşmüştü misafirlikteyiz bir kaç gündür yıkanan çamaşırları yere atıyor diye sesimi yükseltmiş bulundum normalde istemediği bişeye zorlayınca inatlaşır kendini yere atardı ama artık büyüyor :') durup bana baktı dudak büktü kollarımı açıp özür diledim ilk defa boynuma sarıldı öyle durdu :') geri çekilip yere oturdu kafasını öne eğdi tekrar yanına geçip özür diledim bu sefer ben sarılınca gülmeye başladı o kadar duygulandım ki normal şartlar da eşime bile vururum ona sesini yükselttiğinde ben bir anlık öyle çıkışınca küstü o büyüyor farkında değil ama bana ihtiyaç duyduğu zamanları yanıma sokulmalarını çok seviyorum önceden böyle yaklaşım yapmazdı ah gözümün çiçeği :') sizinde böyle üzülüp farkına vardığınız durumlar oluyormu?