Çok geçmiş olsun. Oğlım 13,5 aylık. Tabiki ilk o 4-5 aya göre şimdi daha az ağlıyor. ama dediğiniz gibi saatlerce ağlar mı, ağlıyordu. Komşular özel bir hastalığı olduğunu sanmışlar. Besin alerjisi ve koliği vardı. Ama ne kolik. Korkunç. O ağladı, ben ağladım. Ve asla bakıma yardım için kimse gelmedi. Tek başıma atlattım o korkunç günleri. Gerçi hala sinirlerim bozuluyor ağliyorum. Bir de işe gidiyorum ben. Bakıcı bakıyor. İşin yorgunluğu, bebek, ev işleri...
Bebek hala huysuz. Üstelik aşırı hareketli. Serseri mayın gibi geziyor evde. Asla durmuyor. Koltuk sırt dayama yerlerinde barfix çekecek gibi hareketler yapıp düz zemine tırmanmaya çalışıyor. Klozete bile kilit taktım. Sakın bir hayat bana çok uzak. O yüzden moral veremiyorum pek. Tek diyeceğim ben tek başıma atlattım, size az çok yarım eden olmuş. Siz de yaparsınız.