Hayatınıza hızlı girmiştir, güveninizi birden kazanmıştır, sizi ne kadar iyi anlıyor ve o kadar vericidir ki hayatınız ona minnettar olmakla geçer siz de ona başkasına vermediğiniz özel şeyleri emek & maddiyat gibi vermeye başlarsınız çünkü ona gerçekten çok güveniyorsunuzdur. Sonra bu kişide sizi rahatsız eden bir durum fark edersiniz ama ufak tefek görmezden gelebileceğiniz değil, o kadar nazik ve sevgi dolu bir şekilde ifade edersiniz ki iki büklüm kırılacak beliniz sanki. Kaldı ki kimse mükemmel değil herkesin kusuru var önemli olan kırmadan konuşabilmektir diye düşünüyorum. Sonra birden o kişi bugüne kadar asla tanımadığınız bambaşka bir canavara dönüşür belki sizi hayatından çıkarır, yaptığı iyilikleri yüzünüze vurur hakaret yemenize kadar gidebilir, tabi bunları yüzünüze yapacak cesareti yoktur size somurtuk soğuk yapar ve size bunu imalı başka yollardan hissettirerek yapar ki siz de karşılık verecek kanal bulamayıp deliye dönün diye...
Bu pasif agresif kişilik bozukluğu diye geçiyormuş. Kişide özgüven eksikliği var temelde ve değer görmek onaylanmak istiyor. Bunun için ilişkilerinde hep pozitif ve olumlu biri gibi görünüyor herşeye evet diyor hayır demek istediklerine bile. Bu da onu öfke dolu birine çeviriyor ve en ufak bir kıvılcım volkanik bir patlamaya sebep oluyor, o aşık ve hayran olduğunuz insan hiç tanımadığınız bir canavara dönüşüyor.
Burada nereden tutayım şimdi , bu insanın kendine ettiği eziyeti mi karşısındaki insanda bıraktığı büyük hayal kırıklığı ve duygusal travmayı mı...
Lütfen kendinizi olduğunuz gibi sevin, hatalarınızla ve iyi yanlarınızla barışık olun. Kimseye evet diyemeyeceğinşz şeye evet demeyin ama bunu da kırıcı olmadan reddedin. Göründüğünüz gibi olun. Olmadığınızda eninde sonunda herşey ortaya çıkıyor zaten, hem de iki taraf derin yaralar alarak....