Çok şükür şimdi annemin evine geldim, biraz burada kalıp ben de annemin bebeği olacağım. Sanırım art arda yaşadığım onlarca olay bana ağır geldi.
Baban ölsün, üzerinden 1 sene geçmeden, daha kendine gelemeden eşinle tanış, 41.gün dini nikah kıy, 3 ay ayrı kal, gelince ansızın evlen, apar topar yurtdışına taşın, dilini bilmediğin yerde eşyalı bir ev tut, herkes çarşafına baktığı için (İslam orada suç gibi bir şeydi) evden çıkama, evlenir evlenmez hamile olduğunu öğren, yüksek tansiyon hastası ol, memlekete dönerken uçakta düşme tehlikesi geçir, gebeliğin ortasında eşini askere yolla, o süre zarfında ailesinin sana haketmediğin halde söylemediği şey kalmasın, eşin askerden gelir gelmez kavga gürültü apar topar yurtdışına kaç, orada da arkandan iftira atılsın, 7.5 aylık hamileyken uçağa bin tekrar memlekete geri dön, 10 gün geçmeden suyun gelsin, bebek seni zehirlesin, az kalsın kör ol, ölümden dönerek doğum yap, kaynana yüzünden lohusalığını bile yaşayama, her gün o dikişli ağrılı halinle prematüre bebeğini kuvözde ziyaret et, ev ara, tut, daha dikişlerin iyileşmeden 1 ayda her şeyi sıfırdan alarak döşe, bebeğin sarılık geçirsin, bir çok kez arkandan iftira atılsın (tabi ki hepsi sonra temize çıktı, hatta bana söyleyenlerin söyledikleri şey olduğu ortaya çıktı) tek başına mızmız bir bebeği büyüt, uykusuz kal, üzerine evladın ateşlensin, iyileşene kadar daha da uykusuz kal, kendi sağlığından ol...
Bunlar normal şeyler değil tabi, şimdi düşününce bu halim az bile gelmiş olabilir. :)