Şu dünyada eline koz vermiş gibi hissetmediğiniz yanından ayrılınca aklınızda soru işareti bırakmayan kalbinizin tam anlamıyla rahat edebildiği bir arkadaşa sahipseniz çok şanslısınız...Ben arkadaşa dosta inancımı bugün itibari ile kaybettim oysa ki senelerdir tanıyorduk birbirimizi bütün derdini kendi derdim gibi dinleyip akıl verdiğim zamanları düşünüyorum da ne çok aptalmışım gerçekten huzur denen bir kavram kalmadı hayata olan hevesimi insanların nakorluklerini gördükçe soğudum iyi insanları tenzih ederek söylüyorum ki neden kalpleriniz kötü iyilik yapana neden nankörlük eder ki insan yazık çok yazık...