Yemin ederim içim acıyor, o kadar çok eşiyle problemleri olan insanları var ki artık vicdanım, insanlığım almıyor benim.
İlla ki eşler arasında tartışma olur, evliliğin tuzu biberi derler.
Ama etrafa duyurmadan kendi halinde hallet.
2 yıl olacak evleneli, sözde severek evlendik, hiç mi tartışmadık, tartiştik, hiç mi kavga etmedik ettik, zaman zaman ciddi boyutlara gittiğide oldu, ailemizin duyduğuda oldu. Ama biz her seferinde döndük birbirimize dedik ki yaa biz salakmiyiz bak şimdi herkez köşesine çekildi, bizden bahsediyor, ama biz barıştık, aramızda ki sorunu çözdük, ne gerk vardı ailerin duymasına bizim bizden başka kimimiz var dedik.
Ben bu postları gördükçe eşimden Allah razı olsun diyorum, Rabbim başimizdan eksik etmesin diyorm.
Hatta kendime kızıyorum benim bir dediğini ikiletmeyen, her istediğimi yapmaya çalışan adamı sen nasıl delirtme noktasına getirebiliyorsun diye.
Çünkü çocuğum ve benim için yapamayacağı bir şey yok, insan kendini belli eder, şimdi böyle konuşuyorum rabbim nazardan korusun çok illet bir şey.
İşin açıkçası kızlar sözde müslümaniz diyorz ama tam anlamıyla müslümanlığa laik yaşayamıyoruz, biz her kavgamizin sonunda düşünürüz ki biz dinimizden uzaklaştıkça, kavgalarımız bitmiyor.
Sözde kadınlar erkeklere emanettir ( Eşi olarak )
Ama gel gör ki çoğu zırtoya bunu anlatamiyorsun postlara bakıyorum aldatan mi dersin, bağıran çağıran mi dersin, cinsellikle karısını tahdit eden mi dersin Vs. Vs. Yazssak destan olur.
Keşke dinimizden kopmasak da gerçek çift nasıl olur onu yaşantıya döksek.
