Bilmiyorum alıştım diye mi çarem yok diye mi öyle şeylere susup oturuyorum ki içimde bin yerden kırılıp belli etmiyorum
Artık bazı kelimeler ağır gelmiyor duygularım alınmış gibi gururumu ezip geçiyorum sürekli
Karsimda kim olursa olsun asla kendimi savunamiyorum haklı dahi olsam hayır o öyle değil aslında böyle diyemiyorum aman kimseyi kirmayayim değil de kendime yakistirmadigim şeyi yapmim kafasındayim
Halbuki ben içimde tuta tuta kocaman bir boşluk açıyorum
Kime ne anlatayım ki aman birde benimle mi uğraşsınlar herkesin derdi kendine... Hep böyleydim hala da böyleyim
Şu saatten sonra değişsem ne fayda
Her gece bunun için değer miydi? Sorusu kulaklarımda
Ama gel gör ki emek var çocuk var düzen var sevgi olmasa da alışkanlik var
O şimdi bağırdı çağırdı döndü uyudu ben yine yalnız başıma düşünüp duracağım ve sabah hiç bişey olmamış gibi çocuklarla ilgilenip temizlik yapacağım
Alışılmış çaresizlik belki de benim ki.
Yada (milletin ne derdi var benimki de Laf mı) avuntusu
Kadın olmak zor ama anlasilmayan kadın olmak daha da zor