Kızlar yaklaşık 3 senelik evliyiz.severek evlendik.esim genel olarak sessiz sakin biri.kotu alışkanlığı vs.hok .temiz adam Allah var.ama bizim aramızda çok ciddi iletişimsizlik var.ben çok hareketli duygularını açık eşlere yaşayan ,cıvıl cıvıl bir insandım.icim öldü sanki.ne duygularımı ne düşüncelerimi eşime artık aktaramiyorum.yani ortak noktamız neredeyse sıfır bir türlü uzlasamiyoruz.aslimda ikimizde uyumlu insanlarız.esim isten gelir.tv izler telefon oynar .öyle boş boş ta olsa bakar.sohbet muhabbet sıfır.anliyorum yorgun oluyor falan ama izinli günlerinde de aynı.sosyal hayatımız yok gezme tozma yok.bide bizim çocuk var o da çok zorluyor.hep evdeyiz .dört duvarda ve sohbet dahi etmeyiz.boyle söyleyince derin derin konualrsan bahsetmiyorum.napiyorsun ,günün nasıl geçti.yaa birbirimize hicbisey anlatmiyoruz bile.ben sürekli konu bulur konusurdum sohbet ederdim sakalasirdim.ama ondan karşılık göremiyorum.esim çok iyi efendi ama ben artık kendimi çok değersiz hissediyorum.herseyin ilkini benden bekler.cinswl hayatımız da karmarisik düzensiz.triplenir eder.ben ona yaklaşmadan yaklaşmaz.asiei nazlanir.halbuki ben istediğini bilirim.ya da arayı aşırı açarız bana hiç normal gelmior iste.maddi yönden onu sarsacak bir harcama yapmam.hatta tek harcamam sigara.ne bileyim yemeğidir camasiridir hep tertemiz hep sıcak yemek yaparım.ilgi alaka sinirsjz herşey.ama karşılık alamıyorum.beni sevdiğini biliyorum ama güzel söz yok bir özledim lafını duyamam.bubkonuda çok dertliyim.o nasıl davranıyorsa sende o şekil davracaksin dedim kendime.bugun 3. Gün .hiç konusmuyormusuz.tek konuşan benmişim demek.cocuk uyuyor evde bir sesszlik.o TV ye ben telefona.cok bunaldım.esimk çok seviyorum ama artık bıktım bu sessizlikten ,ilgisizlikten.civil cıvıl olmak istiyorum mutlu olmak istiyorum.severek evlendim evladımız var .işi gücü yerinde.cok şükür sukredecek o kadar şey var ki.ama bu adam beni deli ediyor.somra herkes simariklik yaptığımı dusunuyor.kocan dört dörtlük diyorlar.adam iyi ona lafım yok.ama bende kötü değilim ki.benim zoruma giden ,yaşanması mümkünken yasayamadigimiz mutluluklar.su gibi akıp gitmeliyim şu yaşımda.50 yaşına gelmiş kadın gibi o da 60 yaşında adam gibi.iletisim yok sosyal hayat yok.ilgi alaka yok.o çalışır katık getirir.ben pişirir aş yaparım.sanki tek amacımız buymuş gibi.herkese ciddi gelmeyebilir bu meseleler ottan boktan diye düşünebilirsiniz.ama bendeki psikolojik çöküş artık.ve dönemsel bişey değil.hep bu şekilde.hayatimin sonuna kadar da böyle geçecek ,hep eşimden ilgi alaka bekleyecem.bekleme demeyin kızlar olmuyor.nasil olurda bir kadın eşinden bunları beklemez.off çok bunaldım bu düşüncelerden . napacam bilmiyorum.konussamda adamla boş.derdin ne .rahatin yerinde evdeyim oturuyorum sessiz sessiz ne istiyon diyor.beni daha da çıldırtıyor.