+1 oy
94 göst.
Aile & Aşk kategorisinde (8 puan) tarafından
4 aylık oglum var. Kaynanamla kayinbabamla birlikte oturuyoruz ne deseler ne yapsalar bana ters geliyor. Aslında severim iyi insanlar birsey istesem hemen yaparlar hamileliğim de ve lohusaligimda kaynanamla bi kaç defa tartışmıştık beni çok ağlattı birde gurbetteyim onları unatamiyorum bebeği sevmeleri oğlum demeleri bile bana batıyor torunları tabiki sevecek diyorum ama yok olmuyor içim içimi yiyor çocuğu kucaklarına falan alınca. Eşimle severek evlendik şimdi en ufak birsey de onunla tartışıyorm aslına haklı sebeplerden mesela bizimle çarşıya pazara giderken kendine dikkat etmez ama arkadaşlarıyla görüşecegi zaman süslenir püslenir öyle gider bende buna çok sinir oluyorum kızıyorum niye bizi yanına mi yakıştırmıyorsun diye bunun gibi bir sürü şey var aklım yerinde değil gibi hayat çok zor oluyor evleneli 1 yılı geçti son zamanlarda kendimi hiç buraya ait hissetmiyorum sanki oğlumla gidecek gibi hissediyorum hanimlar ben ne yapacam bu vesveselerden sacma düşüncelerden. Yada evdekilerin söyledikleri bana hep ters gelmesinden ne yapabilirm. 

5 Cevaplar

0 oy
(292 puan) tarafından
Ayrı eve gecme imkanınız varsa bunu düşünün ama senin lohusalik depresyonu geçmemiş sanırım o yüzden her şey batıyor ayri evde olsan da yine bir seyler batabilir. Ayri eve cikamiyorsaniz da bu yaşadıklarının gecici olduğunu düşünerek kendini frenleyebilirsin. Zaten büyük bir sorun da yok gibi. Ben çekirdek ailemle yaşıyorum ama inan bizimle yaşayan bir büyük isterdim evimde. 2.5 yas arayla iki küçük çocugum var bir yere gidemiyorum evde is yapamıyorum ev daginik olunca benim kafa da asiri daginik dalgin dogru dürüst uyku uyuyamıyorum bebegim geceleri emiyor, subatta çalışmaya başlayacağım cocuklarimi kime emanet edecegim falan filan. Ama yanımda kaynanam falan olsa gündüz 1-2 saat çocuklara baksa bu bile yeterdi bana. İcinde bulundugun durumun avantajlarını da düşün yani.
-Reklam-
0 oy
(4,350 puan) tarafından
Lohusalik tuhaf bi donem. O yuzden bu dusuncelerin muhtemelen bundan. Eger cok icinden cikamiyosaniz destekte alabilirsiniz.
0 oy
(1,006 puan) tarafından
Doğumdan sonraki ilk 2 sene normalde tolere edebileceğimiz şeylere tahammül seviyemiz çok düşüyor. Bence birçok sorun da bu yüzden çıkıyor. Yani hormonlar. En azından benim için öyleydi. Bu yüzden önce sorunu kendi içinizde arayıp gereksiz yere mi sinirleniyorum diye hesabınızı yapın. Çünkü benim genelde öyle oldu. Ha bide şöyle bişey var kadınlar doğumdan sonraki süreçte yaşadıklarını ömürleri boyunca unutmazlar yara gibi kalıyor içimizde bununda etkisi vardır. Hiçbir kadına lohusalık döneminde bunlar yaşatılmamalı
0 oy
(711 puan) tarafından
Öncelikle neden baştan bir evde oturmayı kabul ettin? Şimdi evi neden ayırmıyorsun? Şuanki ilişkileriniz nasış
0 oy
(140 puan) tarafından
Ah benim canım bende seninle aynı şeyleri yaşadım kaynanamla birlikte oturuyordum hamilelikte ve lohusalılta bana çok zor şeyler yaşattı ve artık senin gibi her şeyi batar oldu 3.5 yılım sonunda evi ayırdık Rabbim tez zamanda senide güzel bir yuvaya kavuşturur içinde atamadığın öfke olduğu için her şeyi takıyosun seni çok iyi anlıyorum 

İlgili sorular

0 oy
17 cevap 395 göst.
+3 oy
13 cevap 279 göst.
0 oy
14 cevap 716 göst.

409,899 soru

12,323,767 cevap

39,043 kullanıcı

Kategoriler

...