Kreşe Başlayan Çocuğunuz İçin Üzgün Hissetmek Normal mi? Alışacak mısınız?

Question

Kızlar merhaba Şubat'ın başında eski işime geri döneceğim kredi danismaniyim çok güzel gelirli bir isim var oğlum 2yasina geldiginde ise geri döneceğim demistim iş yerime oğlum 2yasina girdi kreşe yazdırdım 3gun beraber gittik geldik biraz aglamalar sızlama lar oldu ama öğretmenleri onun dikkatini dağıttı aşırı da anne babaya duskun bir çocuk bugün de siz burda beklemeyin dediler ben dışardan onu kameradan izliyordum şimdi onu oraya bıraktım eve geldim ama çok kötü hissediyorum kendimi ona kötülük yapmışım gibi hissediyorum üzgün hissediyorum bu normal mi kızlar ya eve geldim hiç bir iş yapasım yok elim kolum bomboş aklım orada habire kreşi arıyorum) Alışır miyim bu duruma 

Answer 1

Tabikide normal iki yıl yan yana kucak kucağa yaşıyoruz bırakmak çok zor benimde 3 e girecek bırakmak zorundayım ama hala içimden gelmiyor gidip kaydetmek hergun erteliyorum sizde onun geleceği için daha iyi şartlar için calisiyorsunuz kendinizden bırakmıyorsunuz zamanla oda sizde alisirsiniz üzmeyin kendinizi 

Comments

Oda bende alisicaz galiba bu süreçte Allah razı olsun biraz olsun içim soğudu :)

Answer 2

Sırf bu yüzden kreşe yazdirmıyorum sanki uzaklaşma hissi kalbimde kocaman bir acıya sebeb oluyor biz artık onunla g.tle don gibiyiz diyorum eşime yurt dışına gitmem gerekiyor 4 günlüğüne annem boşuna götürmeyin kızım bende kalsın dedi yok birakamiyorum 

Comments

Evet annelik işte bir türlü ayrılamıyoruz siz ne zaman kendinizi hazır hissederseniz o zaman ayrı kalın bende öyle olsun isterdim ama işime geri dönmem gerekiyor artık kendimi de suçluyorum bu konuda :(

Answer 3

Neden bu kadar bağımlı yaşadınız peki özel bir durumu mu vardı?

Normalde alıştıra alıştıra yumuşak bir geçiş yapılması önerilir.

Comments

Evet o şekilde oldu 3gun beraber gittik kreşte parkta oynadık öğretmeni ile diğer gün öğretmeni ile sınıfta oynadı beni görmek istediğinde geldi gördü bidaha gitti diğer gün arkadaşları ile kaynasti yemekhane de yemeğini yedi 3.gun artık hiç yanıma gelmedi orada durabildi öyle de olunca artık burda beklemeyin dendi.

35 haftalık doğdu oğlum 1aya yakın yoğun bakımda kaldı onu kaybetmek ten çok korktum onu kucagıma alınca da ona sımsıkı sarıldım bu yüzden bana bize bağımlı oldu kaygilandim surekli bişeymi olacak düşecek mi kalkacak mi diye sürekli ensesinde yaşadım o kaybetme duyguunu bir türlü aşamadım ben kaygili bir anne olunca bebeğim de kaygili bir çocuk oldu.

---

Anladım. Genelde böyle bir erken doğum veya hastalık hikayesi çıkıyor aşırı bağlı çocukların ardından. Oysa akışına bıraksak çok da güzel "bağlı ama bağımsız" bireyler olabiliyorlar. Bu yaşa kadar böyle kaygıyla gelmiş evet ama artık işe dönüşünüz bir milat olabilir sizin için. Çalışmak kaygılarınızı azaltacak. Çocuğunuz tam da keşif döneminde sosyal bir ortama girecek. Akışına bırakmanız için bir fırsat, evet erken doğdu zor günler yaşandı ama şu an gayet her şey yolunda, çocuğunuz 2 yaşında ve artık birey olmaya hazır. Kaygılarınızı azaltın. Bir ömür böyle geçmeyecek çünkü. Geçerse eğer ileride evladınız ilk duygusal krizinde yerle bir olacak. Düzgün ilişkiler kuramayacak. Okulda zorlanacak. Kız arkadaşı olacak belki, ilk yediği tripte dünyası kararacak. İş hayatına girecek, ilk olumsuzlukta çökecek. Hayat bu kadar narin değil. Yavrunuz da koza kelebeği değil. Bırakın aksın, o da hayatı deneyimlesin, duygularını düzenlemeyi öğrensin, fonksiyonel olmayı öğrensin, kriz yönetimi becerileri gelişsin, siz de tadını çıkarın.

---

Evet kesinlikle öyle aslında etrafımda beni çok fazla uyaran da oldu bu şekilde yapma bırak biraz kendine bırak peşinden gitme çocuk o düşecek de kalkacak da gibi ama bu 2sene ne çabuk geçti anlayamadım bkraz daha büyüsün bırakırım diye diye zaman geldi catti. Söylediklerinize katılıyorum bu şekilde ona yaklaşmam onun hayatını etkileyecek. Dediğiniz gibi davranmaya çalışacağım önerileriniz için teşekkür ederim allah razı olsun kendimi iyi hissettirdiniz:)

---

Estağfurullah ne demek. Kardeşim şu an benzer durumda. 14 aylık kızı var, erken geldi ve hastalık kaptı uzun süre yoğun bakımda yattı. Üşümesin diye evde çift eldiven falan takıyordu. Öyle bir kaygı seviyesi vardı :( Biz telkin ettik, sakinleşti biraz ama koala gibi oldular çoktan. Yeğenim yanından sinek uçsa korkuyor annesinin bağımlı yetiştirmesi yüzünden. Psikolojik destek aldı çok şükür şu an kardeşim de kızı da açıldılar epey. Dünya varmış diyor kardeşim. Neydi o günler, gak dese aklım çıkıyordu guk dese nefesim kesiliyordu diyor :))
Bir de kendinizi düşünün. Böyle devam ederseniz evladınızın nasıl bir profil olacağı aşağı yukarı belli. Karşınıza annesine bağlı, özünü bulamamış ve hayatta kalma becerileri gelişmemiş bir erkek çıksa evlenir hayat kurar mısınız? Yoksa nerede ne yapacağını bilen, güçlü duyguları olan ama kontrol edebilen, başına ne gelirse gelsin fırsata çeviren bir erkekle mi ömür sürmek istersiniz? Cevabınız 2. şıksa bırakın oğlunuz gümbür gümbür büyüsün :) Yoksa ileride gelininiz buralarda post açar bak "Ay eşim annesine çok bağlı çorabını bile giyemiyor of kızlar" diye ahahaha :D

Answer 4

3 5 güne geçer o his. İnsan işe adapte olunca daha iyi hissediyor inan. 

Comments

İnşallah canım teşekkür ederim cevabin için allah razı olsun

---

Hepimizden Allah razı olsun. Ben de 2 yaşında kreşe bıraktım öncesi bakıcısı vardı anlıyorum seni bir hafta bıraktım ağladım okula gidip. Sonra baktım ben daha iyiyim yavrum da iyi dedim saçmalama nagi :)

Answer 5

Çalışan annelerin geçirdiği rutin bir süreç kendini anneligini sorguluyorsun işe adapte olamıyorsun aklın sürekli çocuğunda oluyor sonra 

Alışıyorsun :)