Sınır koyamamak, kendini ifade edememek, her dediğinin peşinde bir laf işitmek, bir ortamda dediğin her şeyle yargılanmak. Aile içinde bunlar belki normal olarak algılanır ama benim artık canımı çok sıkmaya başladı. Anne olduktan sonra daha da dokunur oldu. Çünkü ben oğlumun gözünde bu şekilde tanımlanmak istemiyorum. 7 den 70 e herkes bana bir şey söyleme hakkı buluyor. Bir adım çıkmış evhamlı, pimpirikli olarak ne yapsam yanlış anlaşılıyor. Hani bu öyle bir boyut ki ailem dışında bile ortamda bunu anlıyor çünkü ailem benimle ilgili bişey derken ehh işte o şimdi pimpirikli falan deniyor. Ben sınır çizmek istiyorum. Ailem annem ablam olsun fark etmez bu saatten sonra insanların bana bu şekilde davranmasına tahammülüm kalmadı.
Ablamla bu konuda konuşurduk hep geçen akşam masa da otururken şekerli meyve suyu vardı ve oğlum ona atıldı bizimkilerde versek ne olur dedi bende şeker vermesek daha iyi dedim çünkü henüz 7 aylık ve sürekli bu konuda konuştuğum ablama dönüp verilmez değil mi abla dedim ondan destek beklercesine. Aksi halde benim pimpirikliğim söz konusu olacaktı. Ablam da ben olsam veririm ama işte sen dedi ve beni orada tamamen yalnız bıraktı. Bu yüzden artık kimseye ne güvenim kaldı ne de ortamlarda laf edecek halim. Sorun tamamen sınır çizememem. Bu konuda tecrübesi olupta aşanlar varsa yardımcı olabilir mi?