27 yaşındayım. Eşimle üniversitede tanıştık. Doğuya gelin gittim. 3 yıllık evliyim.
Biz eşimle nişanlıyken, onun ailesine karşı hep anlayışlı oldum. Hiçbir şey istemedim. Düğün yaptırmadım. Kayinbabam biz nişanlıyken uygun fiyata bir akrabasindan ev aldı 28 bine. Bu evi kimse beğenmezken, sonradan kıymete bindi.
Biz 3 yıl nişanlı kaldık eşimle. Eşimin ailesi de bu evde yaşadılar bu süre boyunca.
Eşim bir buçuk sene önce devamlı bir işe girdi hayatında ilk kez. Düğüne kadar biriktirdiği para vardı 25 bin. Bununla evin tadilatını yaptı.
Ben atanamadim hiç işim olmadı. Her seyimi ailem aldı. Bilezikler taktılar. Beyaz eşya küçük ev aletleri çeyiz mutfak seti süpürge aldılar.
Kayinbabam da mobilya, buz dolabı, TV aldı.
Eşimin ailesi de anne tarafı gösterişi seviyorlar. Bir ev parası kadar düğün yapıyorlar. Altın takı istiyolar. Ucu bucağı yok isteklerinin.
Ben düğünde de sonrasinda da hep anlayışlı oldum tek bir şey istemedim.
(((((Evlendik sonra. Eşimin o dönem işi yoktu bir gelirimiz yoktu. Sonra kaynanam görümcelerim sık sık bizde kaldı. Birer hafta kalıyorlardı toplam 20 günü geciyodu her ay. Hep ağırladim onları.
Hep her hediye aldığımda 500tl -1000 TL hediyeler aldım. Ne yemek yapsam yoktan yaptım. Bir de gel az buldu kaynanam yaptığım yemekleri. Sonra pikniklere götürdük. Eşim altinlarima araba aldı hastaneye ve düğünlere götürdü hep. Ama unuttular. Hiç bizi gezdirmedin dediler.)))))
Kayinbabam evlendiğim ilk zamandan beri aldığı her şeyi yüzüme vurdu. Borcum var dedi her gün. Gorusmedigimiz günlerde arayıp söyledi. Eşime sanki oğluna değil de, başka birine borç vermiş de alamamış gibi davrandı hep. Yazın geri versin dedi. Her eve geldiğinde bunu ben aldım TV yi ben aldım, oğlum hiçbir şey yapmadı, diyip durdu. Birkaç kez tartıştılar. İt dedi herkesin içinde arkasından. Bana acımadı, çocuklarımın rızkını yedi, dedi.
Görümcem de sürekli annesini babasını doldurdu. Ne zaman kaynanam, eşime bir yemek yapsam ya da orda yemek yesek, kıskandı. "O size bir şey yapmadı, bir şey almadı, burda hasta olsanız hastaneye goturmez. Hep siz yapıyorsunuz o bir şey yapmıyor" dedi. Halbuki bir gün önce bizdelerdi eşim yeri geldi onları ağırlamak için çeyrek bozdurdu. Araba ile bir yere gidiyoruz. Arabana hiç binmedim, dedi arabadayken. Biz eşimle hiç tatile çıkmadık. Sen nasıl kardessin bir kere de bizi tatile götürmedin, dedi.
Ben ailemin yanina gelince bu eve gelip kaldılar. Ütümü, ütü masami açmış. Ütü masami da açmadım defalarca açmak istediler yok dedim. Dayanamamış gitmiş açmış sonunda. Mutfak eşyalarımı izinsiz kullanmış. Daha önce bu evde yaşadılar diye bi kıskançlığı var diye düşünüyorum.
Eşimle düğün fotoğrafınızın önüne kendi vesikalık fotoğrafını koymuştu.
Eşim hiç umursamadı ama tüm bunlar bana çok dokundu. Eşimin ailesiyle konuştum. Sana demiyoruz, eşine diyoruz, dediler.
Bu evi hiç kendi evim gibi hissetmedim. Çok mutsuzum. Eşime, minnet etmeyelim taşınalım diyorum. Kabul etmiyor. Son 1 yıldır tükettim kendimi de onu da.
Daha başka bircok şeyi kendilerine hak görüyorlar müdahale ediyorlarbu ev yüzünden. Ya kaç lira bir mobilya alamayacak miyiz? Bu eşyalar en fazla 10 sene dayanıyor. Bu kadar minnete değer mi? Eşim nasıl ikna olur. Nasıl tasiniriz. Bu evi nasıl bırakır?