Merhaba kızlar Ben gerçek anlamda hastalık hastası olan bir insanım önce çok sevdiğim Dedemle dayımı kaybettim arkasından babamı en sonunda Annem gıbı gördüğüm anneannemi kaybettim eşim ve çocuklarım hariç annem ve kardeşimden başka da kimse kalmadı onları kaybettikten sonra sürekli hastalıktan ölümden korkar oldum tırnağım Kırılsa hastaneye gittim antidepresan kullandım çocuklarım oldu sürekli hastaneye götürdüm bir şeyler mi var diye Sürekli onları inceledim ayna karşısına geçip kendimi inceledim geçen sene tiroid biyopsi verdim belirsiz çıktı bu sene yine belirsiz ve farklı hücre görüldü Doktor Ameliyat olman lazım o zaman netleşir dedi üç dört doktora gittim Onlar da şüphemin olduğunu ve ameliyat olmam gerektiğini söylediler ve ben çok korkuyorum çocuklarıma bakıp korkuyorum dualarınız da bana da yer verir misiniz İyi Değilim
Ama hep kötüyü cagirmissin sende,insallah bisey cikmaz gecmis olsun
Elimde değil ki inan elimde değil kayıplardan sonra düzelemedim hep bir şey olacak korkusu hiçbir zaman mutlu olamadım antidepresanlar kullandım ama düzelemedim hep bir şey olacak korkusuyla yaşamak o kadar zor ki
Guze dusun guzel olsun stres hastalik yapar zaten
Doğru diyosunuz
Oyy canım ya,kendini çok iyi tanımışsın. İnşallah bisey olmayacak. Endişelenme ama bence bu surec geçince ya da en kisa zamanda bi psikolog terapisine başla tek çözümün o gibi
Evet gıtmem lazım çok yoruldum çünkü
Allah yardımcın olsun şifa versin seni anlıyorum. Yeğenim tümörden vefat etti o yüzden bende çocuklarımı hep kontrol ediyorum en ufak şeyde hastaneye gidiyorum.
Çok zor çok beni ıyı anlarsınız insan öyle bı etkileniyor kı sürekli kendını hastane de buluyo
Onkoloji hemşiresi olarak kendi gozlemimi söylüyorum sen kendini iyi mutlu hissetmedikce sürekli kanseri düşündükçe bugün değilse yarın yine olacak. Ölüm yaşamın bir parçası,sulalem hep kanserden vefat etti.benim gozlemim sürekli mutsuz olan surekli kötü seyleri düşünen insanlar bilinçli bir şekilde vücutlarında kanseri kendileri yaratıyor.insanlar aşırı üzülüp stres olunca kalp krizi bile geçiriyor kalbi bile durdurabilen bir beyin kanseri var edip yok da edebilir.hersey sende başlayıp sende bitiyor.cocuklarim var diyorsun kendine her an kanser olmak gibi bir lüksüm yok çocuklarımla sağlıklı huzurlu ve mutlu yasamaliyim diye telkinde bulunabilir misin.40 gün dene bunu.saglikliyim huzurluyum vücudum benim için kötü olan hiçbir şeyi içerde tutmaz onu guzellige ve sağlığa cevirir diye.diger tarafı da secebilirsin.surekli üzülüp strese girip kanseri vücuduna cekersn cocuklarin günden güne nasıl eridiğini görür genç yaşta kendine ve onlara bunu yasatirsin.bence kendine gel sen annesin.hayatta her zaman iyi şeyler olmuyor evet ama şu an a odaklanmalisin.kotuyu düşünmeden 40 gün geçir.insan beyni ve kalbi çok mucizevi birşey.belkidr Allah sana böyle kanser olacağın bir ömür yazmadı ama sen sürekli bunu düşünüp kanser olmak istiyorum dersen vücudun da istediğini verir sana.iyi kötü diye düşünmez senin bunu istedgini bilir sadece.suandan itibaren kanser olmak gibi bir lüksüm yok sağlıklı güçlü huzurluyum diye başla.allah gününü geçeni huzura kavuştursun ins
O kadar güzel yazmışsınız ki herkes de o yüzden kızıyor zaten sürekli böyle düşünerek hastalığı çağırıyorsun diye bu dediğinizi yapacağım yoksa sürekli düşünerek gerçekten artık hiç mutlu değilim Burası iyi çıksak kendime başka bir yer buluyorum burada mı sıkıntı var diye çocukların da bir şey buluyorum dedikleriniz o kadar güzel ki uygulamaya çalışacağım
♥️♥️♥️
Önce dedem ardindan bizim evde abim gibi büyümüş olan dayim, ardından 49 yaşındaki annem ve 9 ay sonra anneannem... Ben de senin gibiydim. Sırt ağrım oldu akciger kanseri miyim diye film çektirdim. Boynum agriyodu emara girdim. Göğsümde şekli bozuk 1 tane ben var diye cilt kanseri miyim diye beni operasyonla aldırdım işte biyopsi mi ne yapıldı temiz çıktı. Sonra bi oğlum oldu annemin ölümü üzerinden 2 yıl geçti şimdi daha iyiyim🥲 ama ölüm korkusu bende de var cocuklardan ve bu travmalardan dolayı. Zamanla azalıp normale dönüyorsun
Hemen hemen aynıymışız ben dedemle anneannemin yanında büyüdüm Dayım da aynı evdeydi onları kaybetmek çok zor oldu Sonra babamı kaybettim En çok da anneannem Yani annem dediğim kişi kaybetmek o kadar zor oldu ki şimdi her şeyden korkar oldum
Birşeyi sürekli düşünürsen o gelip seni bulur canım olumlu olmak lazım Rabbim şifa versin kötüyü düşünüp kötüyü cagirma çocukların kendin ailen için olumlu bakmaya çalış hayata zor şeyler yasamissin evet ama Rabbim de sevdiği kulunu imtihan eder böyle düşün
Evet ben de öyle düşünüp teselli oluyorum Bu da bizim de imtihanımız diyorum sonu güzel olacak inşallah
1,491,611 soru
24,373,621 cevap
348,181 kullanıcı
Lütfen şikayet nedeninizi seçin:
Yüklemek için tıklayın