40+3 te bebişim gelmek bilmeyince yatışım yapıldı. Sabah 7 de suni sancı almaya başladım öğlen 2 ye kadar 4 santim açılma oldu ve son alttan muayenede suyum yeşil geldiği için acil doktorumu aradı hemşire. Doktor geldi bebek kakasını yapmış acilen sezeryana dedi. Tabii bu sırada eşim dışarı sigara içmeye gitmişti. Aradılar eşimi koşa koşa geldiğinde ben sedyede ameliyathane yoluna çıkmıştım. Eşim benim elimi tuttu sıkı sıkı ağlayarak. Odada annem kaynanam görümcem acil sezeryanı duyunca ağlamaya başladı.
Sezeryandan çıktım eşim oğlumuzu görümceme emanet etmiş asansörün önünde beni bekliyo. Asansör açılıp eşim beni gördüğünde yine hüngür hüngür ağlıyo tabii bende başladım ağlamaya. Odaya gidince anlattılar banada gülmekten öldüm.
11 yaşında küçük görümcem. Beni sezeryana aldıktan sonra annem kaynanam büyük görümcem daha beter ağlamaya başlamış. Hemşireler bile ağlamış. En son küçük görümcem hem ağlayıp hem bağırıyomuş ne ağlayıp duruyosunuz yaa Gamze ablamı getircekler birazdan bi susun diye. Kayınpederle babamda kafa kafaya verip ağlıyolarmış. Eşim kendini dışarı atmış bebeği odaya getirene kadar odaya girmemiş dışarda ağlamış.
Bi de şey var tabii. Annemi benim eve yolladım gece refakatçi görümcem kaldı. Eşime dedik git eve uyu diye. Yok ben uyumam sabaha kadar dedi gitmedi. Ama sonuç eşim sabaha kadar koca çekyatta uyudu görümcem tekli koltukta uyukladı. En son sabah 5 gibi eşimi dürttük kenara kay kızda biraz uyusun diye. Şimdi dalga geçiyoruz eşimle. O da refakatçi dediğin uyumaz ben sırf Necla uyumasın size baksın diye kaldım diyo