Sevgili meslektaşım, neler hissettiğini, bebekten dolayı nasıl çaresiz kaldığını, ne kadar mutsuz olduğunu anlıyorum. İnan ben de senin gibiyim. Kendi ayaklarımızın üzerinde durma imkanımız varken hala acı çekmeye devam ediyoruz. 2 yıl olmuş, henüz çok yeni. Biraz daha sabretmekte fayda var gibi. En azından bebek biraz büyüsün. Düzelirse düzelir. Düzelmezse herkes kendi yoluna...
Ben en azından böyle bir plan yaptım kendi hayatım için. Hayırlısı olsun diyorum. Kendini yıpratmamaya bak. Çünkü sen çaresiz gibi görünsen de değilsin. Hala orada kalıyorsan bebeğin için.