Merhaba ben daha önce buraya hiç böyle konularda bir şey yazmadım bu ilk olacak. Ben insanları kırmaktan çok korkuyorum aslında çok da sakin biri değilim hani çabuk gerilirim ama birine kızdığımda sonra tekrar yüz yüze bakcaz diye bir şey demek istemiyorum. Bu bazen iyi oluyor ama bazen gerçekten sinir oluyorum kendime. 4 aylık kızım var ve bugün anneannemdeydim anneannem 67 yaşında falan. İki dakikalığına odadan çıktım ve geri geldim bir baktım çocuğun yüzünde portakal parçacığı var. Bu nerden geldi dedim anneannem ben yaptım dedi niye dedim ağzına sürdüm c vitamini alsın diye dedi. Ben vermiyorum ama dememe rağmen vitamin alsın diye yaptım dedi. O kadar sinir oldum ki ama yine de bir şey diyemedim kırılmasın diye. Hep böyle oluyor kırmayayım derken ben kırılıyorum hep.