Her istediği alınan çocuğun da öğretmeniyim, alınmayan çocuğun da öğretmeniyim. Her istediği alınan çocuk özgüvenini ailesinden alıyor ve oyunlardan bile aldığı zevk o kadar kısa süreli ki. Hiçbir eşyasına hiçbir elde ettiğine kıymetli gözüyle bakmıyor ve başarısızlık duygusunu ailesinin bu zaaflarını kullanarak bastırıyor. Hiçbir şey alınmayan çocuk da kendinde olmadığı için adının hırsızlık olduğunu bilmeden hırsızlık yapıyor oysaki onun amacı gerçekten hırsızlık değil ve kendinde olmadığı için hep bir adım geri duruyor arkadaşlarından. Bana göre ikisinin ortası. Öylesi çocuklarda da bişeyi almak için mücadeleci bir ruh oluyor mesela şunu yaparsam alırım diyip kendini olumlu yönde güdülüyor. Alınanların kıymetini biliyor. Daha ileri görüşlü oluyor ve olgunlaşması, realitik düşünmesi daha çok gelişiyor. Çocuğun ihtiyaçları israfa kaçmadan alınmalı, istekleri de durum şartlar öğretilerek yer yer alınmalı ve ya alınmamalı diye düşünüyorum. Emin olun eltiniz çocuğuna iyilik yapmıyor.