Olayın iki tarafı var. Sen ve o. Onun tarafında yapacak bir şeyin yok. Başkalarını değiştiremeyiz.. Onu ne yaparsan yap değiştiremezsin. Ama kendini değiştirme imkanın var. Şimdi senin odaklandığın nokta pişman olması, üzülmesi.. Belki de sana geri dönmesi. Bu olabilir de olmayabilir de.. Ama senin takındığın tavırla imkansız. Önce kendini değiştir.. Adam 1 saat çocuğu görmeye geliyosa, ezik ezik iç çekip onları mı izliyosun.. Yanlarında durup laf açmaya mı çalışıyosun.. Yapma. Bırak çocuğu adama, kuaföre git, masaja git, kendin için bişiler yap
Yaşadıkların kolay demiyorum, ama bu hale kendini düşünmediğin için gelmişsin. O zaman kendini düşünme vakti.
Bir de bu adam ne olursa olsun ilk başta evlenmiş.. Demek ki seni bir şekilde beğenmiş.. Sen onu yücelttim diyorsun ama bence kendine değer vermemişsin. O da zamanla aynını yapmış sana.
Ömür geçiyor, bu adama takılacaksın ve bir bakacaksın ki yaşlanmışsın, elinde avucunda bir şey yok, çocuğunun payına da takıntılı mutsuz bir anne kalacak.. Yazık etme ona da kendine de..