Dayanamıyorum artık İçim eriyor sanki daha şimdiden dul muamelesi yapılması baba evinde sığıntı gibi hissediyorum yemeği bile utanarak yiyorum o pisliği sormasinlar diye sokağa çıkamıyorum her gören değişik acıyan bı gözle bakiyolar karnımdakinin sonu belirsiz var olan yetim gibi babasız başka kapıda ne halde bilmiyorum babası kendini kurtarmak için kaçtı gitti hiç bir iz bırakmadı yalnız yaşasam olmuyor ailemle yaşasam sığıntı yarın çocuğum gelicek ne yapsa herkesin gözüne baticak kimi bırak evlen kimi al bak diyo kimse sinanmadigi acıyı bilmiyor herkes kendince fikrini söyleyip duruyor en sonunda bnde kaçıp gidicem sığınma evine hangi baba bunu yapabilir ya bu kadar kolay mı üç kişiyi ortada bırakıp kaçmak gidicem gidicem diyordu sonra merak etme bırakmam diyordu yirmi yaşımda ne hakkı vardı bunu yaşatmaya öldü mü kaldı mı gittimi hiç iz bırakmamış ailemi zorla ikna ettim kızımı getrn dedim annem akşam dan beri daha gelmeden evde dört çocuk var anlasamicaklar agliyicak sorun cikicak diyip duruyor beni bile sigdiramazken onu nasıl sigdiricaklar bilmiyorum dua edin yalvarırım