İlk hamileliğimi öğrendiğimde çok sevinmiştim aglamistim mutluluktan. Ama doğumdan sonra zor bir çocuk oluşu gaz sancısı , esim in anlam veremediğim boş tartışmaları derken annelikten hiçbir şey anlamadım. Bunun üstüne kızım 11 aylıkken yine hamile olduğumu öğrendim. Ondan sonra ilk bebege bakmak bir de hamilelik sonra zor bir doğumla ikinci kızımı kucağıma aldım. Günler geçiyor ve daha da zorlaşıyor akşam nasıl oluyor anlamıyorum. Annelik hissi bir türlü yüklenmedi bana, kendimi anne gibi hissetmiyorum. Cocuk isteyen insanlara bakıp kafayı mi yediniz diyesim geliyor. Evime geçtiğimde bebeğim yeni doğmuştu, her gün kaynanama gidip gelirdim mecburiyetten. Bir gün olsun evlendim evim var deyip huzurla oturamadim. Çok içimde kaldı her şey. Şimdi iki çocuğun sorumluluğuyla evimi de benimseyenlerin karıştı bir çok şey. O kadar imreniyorum ki cıvıl cıvıl annelik sevgisi olanlara. Belki bir gün ben de öyle bir anne olabilirim.