Ben izmirde yaşıyorum ailem eskişehir de bu şehirde tanıdığım fazla kimse yok.
Bir grup arkadaşım var.
4 kişiyiz benle birlikte 5 sürekli onlarla takılıyoruz.
Eşimin ailesini zaten hiç saymıyorum bile akrabaları ile görüşmüyorum. Annesi,babası gelir annesi ile biraz muhabbetimiz var babası ile çok resmiyiz.
Önceden bazı olaylar olmuştu.
Neyse çevremden hiç kimseyi kendime yakın hissettmiyorum.
Konuşuyorum muhabbet ediyorum gelmeler gitmeler benim için sadece değişiklik olsun diye yanı takiliyorum sadece.
Arkadaşlarımi severim iyi olsunlar isterim ama olsa da olur olmasa da olur kafasindayim.
Yanı ben yapı olarak mı böyleyim acaba diyorum söyle kimse ile yan yana can cana olamıyorum. Eşim bile bisey dese alınır ağlarım sonra aman çok da tin der geçerim. Niye böyle kimse ile yakın olamayan biriyim anlamıyorum. Ne insanlar var fedakar,vefakâr ben kimseyi fazla istemiyorum hemen canım sıkılıyor, içim bayılıyor.
Hiç kimseyi kendime yakın bulmuyorum eşimi bile bazen yabancı gibi görüyorum. Herkesten uzağım kendi içimde.
He bir de muhabbet içinde biri bisey dese hemen laf mı soktu acaba bisey mı ima etti acaba böyle kuruntular giriyorum hemen.