Bakıyorum her kes derdini anlatıyor içini döküyor buraya ya da en yakın arkadaşına ama ben anlatamıyorum en yakın arkadaşıma bile hatta kocamandan gizlice ağlıyorum o görüp üzülmesin diye ya da çekindiğimdeden böyleyim bilmiyorum.kimsenin göremeyeceği bir şekilde ağlayarak allaha dua ederek içimi döküyorum.bilmiyorum neden böyleyim. ya tam kimseyi kendime yakın bulmuyorum ya da ben böyle kimseye derdimi anlatacak tiplerden değilim.şu yazıyı belki paylaşmazdım bile hamilelik hormonlarından ve sıkıntılarımız var diye yazıyorumdur, her zaman etrafıma gülücükler saçan biriyim sıkıntım olsada belli etmiyorum yapım gereği.iyi mi kötü mü bende bilemedim...sizde böyle misiniz