Üzülme canım her insanın yapısı kişiliği farklı, yengem de öyle hiç çocuklarıyla ilgilenmez, çocugu 6. Sınıfa gidiyor bir gün toplantısına gitmemiş, ya babaannesiya eltisi gidiyor, çocugun toplantısına git çocuk özenir herkesin anne babası geliyor, oda neden annem yok diye düşünüp üzülür, aman Allah onların belasını versin, gece gündüz ağzında bu bela, küçüğünü yaz günü dışarı bırakır, akşam güneş batana kadar annem sorar çocuk nerdr diye, dün hava soğuktu, çocuk akşama kadar sokakta yaa nasıl vicdanı dayanıyor anlamıyorum, hiç bir gün görmedim çocugunu kuçaklayıp oğlum kızım yavrum diye sevdiğini, değişik madem öyle bi yapın var doğurma, yazık günah.. Ben sinirli bir insanım öyle olmama rağmen çok şükür çocuklarımdan ilgi alakamı hiç kesmem, bir defasında oğlum eşimin iş yerindeyken merdivenden kayıp bileğini inciltti, bana söyledi anne ağrıyor diye baktım ovdum anne çok ağrıyor dedi, bende eşime çocugun bileği ağrıyor bi doktora götür, yok aşkım incilmiştir dedi, bende 8 aylık hamileyim brn götüreyim diyorum bana da izin vermiyor, çocuk 14 yaşında 4 gün o elle eşimle işe gitti geldi, baktım eli şişmiş aldım çocugu hastaneye götürdüm bileğinde çatlak varmış alçıya aldılar, 20 gün alçıda kaldı, kızım liseye başladıgında ilkokul okudum, gecenın 3 4 e kadar yanında oturp bana anlattıgı konuları dinlerdim, anladıgımı ona anlatırım, annelik doğurup karın doyurmak değil, ilgi alala sevgiyle, varlıkla yoklukla her dakika her saniye yanında oldugunu hissettirmek önemli, çocugun başına Allah korusun brişey geliyor ilgisiz bir anne babaya açamıyor bu sorunu, ilgi alakalı olursa çocuk derdini sıkıntısı paylaşıp yanlıl şeylere karar vermezz