Anne baba sevgisi görmeden büyüdüm. Hep içimde uktedir annem ve babamla el ele gezmek. Annemin zerre umrunda olmadık ne kardeşlerim ne ben.
Gurbete gelin geldim. Çocuğum oldu kimsem gelmedi, ikinciye hamileyim annem bi defa bile bahsini açmadı. Geleyim demedi. Birsey lazım mı demedi.
Annem yok aslında. Biyolojik olarak varlığından haberdarım o kadar. İlerisini göstermedi çünkü.
Bugun oğlum devamlı sinir krizi geçirdi, istediği olmayınca kendini yerden yere attı. Sinirim tavan yaptı benimde, göresim gelmedi. Sakinleşmeye ihtiyacım vardı. Eşime al şu çocuğu banyoya geçir ,devamlı yerlere dokundı kendini yerden yere attı markette dedim. Çünkü elini ağzına koyuyordu. Ben böyle dedim diye kötü anne oldum. Hasta olursa sen durmuyorsun başında ben uyuyamıyorum dedim.
Anne baba sevgisi mi gördün ki annelik yapmayı bilesin dedi bana . O kadar ağırıma gitti ki eşime bu yaramı açmış olduğum için. Kimseye dert anlatılmaz, iç dökülmezmiş . En yakının olsa bile.
36 haftalık hamileyim, içimden geçen derin ahları Rabbime havale ettim. İnşallah dediği yanına kalmaz . Çok ağırıma gidiyor halen. .