Aynı şeyleri yaşıyoruz canım.Ben ilk başta ailemde yalnız kaldım hep anlasamdkk varken yoklardı . Bir odada geçti genç yaşlarım diyebilirim.Sonra bir gün birisi cıktı karşıma işte o benim ailem yalnızlığım dedim .Ve o gün bugündür o benim yalnızlığım olmadi beni yalnız bıraktı. Aynı evin duvarların içinde .Bunun üstüne şiddeti de oldu asla yapmaz demiştim . Ve en kötüsü ben o yalnızlığa alıştım .Çok zor oluyor halinden dilinden anlamayan insanla ,bi evin içinde iki çift güzel laf sohbet edemeden. Çok zor biliyorum.Bu kadar sorumluluğu üstlemiyorsun sonucunda yalnız kalıyorsun hep .Rabbim bi yol göstersin canım hepimize .