Tam 1 yıl önce, aslında tam da bugün doğması gereken kızım 20 günlüktü. Saat sabahın 5 i i. Yavrum göğsümü emiyor, o an çalan bir telefon... Eşimi kuzenim arıyor. Açmak aklıma bile gelmedi, kalk dedim kalk annem felç oldu.. Açtı telefonu, tamam abi dedi kapattı. Dedim, noluyor annem felç mi oldu, ne oldu? Durdu, gözümün içine baktı, başımız sağolsun dedi. Olamaz dedim, annem bana bunu yapamaz, ben lohusayım, benim sütüm kesilir, yakamaz benim ciğerimi.... Yandı ciğerim, yavrumu bıraktım yere, neden dedim neden? Anne gitme, olmaz şimdi, daha aramızı düzeltecektik, belki unutacaktım herşeyi, beni hiç mi sevmedin? Herşeyin yarım kaldığı gün bugün. Zamanı geri almak mümkün olsa yine aynı mı davranırım, yoksa bir sünger çeker, bu olgunlukla mı devam ederim bilmiyorum. Ama çok üzgünüm çok...
