Kızlar altli üstlü oturuyoruz. Kendini o kadar melek gibi gösteriyordu ki gerçek yüzünü görmeye başladıkca midem bulanıyor onu gördükçe seytan görmüşe dönüyorum. Evimde nevarsa koltuğuna kadar kendisine aynısını alıyor. Evime aldığım her çöpü kıskanıyor. Arkamdan bir seyler çevirip yüzüme gülüyor ve hiçbir şey bilmiyorum zannediyor. Bayadir yukari caya yemeğe çağırıyor gitmiyorum hep isim var yorgunum gibi şeyler diyorum. Kendi eski seylerini bana vermeye çalışıyor. Bende uyarip mesafemi koydum ama sesini bile duyunca tahammul edemiyorum. Eşimde bu duruma üzülüyor ne yapicam bilmiyorum. Nefret ediyorum resmen.