7 yılım bitiyor evleneli kaçalı 7 sene oldu daha çocukken düştüm ellerine cahilligimdem evimizde huzur sevgi yoktu eşim beni sevince aile baba sevgisi görüp kaçtım ona yabancıyım eve gitdim neyse kına vs hep akramalarının bindallısını şutunu buyunu giydirdi bedavaya getirdiler beni gelin ayakabim bile emanet alınmışdı neyse cahildim bişey bilmiyorduk sustum mutluydum sanıyordum herşey toz pembe olacak eşim iyiydi bana karşı sonra aradan yıllar geçti evde sorunlar illaki oluyordu kayın babam bana çok yukleniyordu ama kaynanam ses etmiyordu eşimde kaç kez sofradan ağlayarak kalktım kaç kez gizli gizli ağlarım kaç kez pişman oldun kaç kez bilemezsiniz hafta sonu 9 10 kalkınca adam bana zehir ederdi surat yapardı gelin kısmı kahvaltıyı kalkıp hazırlamış diye neler neler 3 sene sonunda evden kovuldum ev ayrıldı bir kuruş fayda görmedim hayatımı yazsam sığmaz buraya inanın ve iş birlikti varlıktan yokluk yaşadım ele güne muhtaç bıraktı beni bile isteye neyse işte şimdi iyiler evim ayrı ama unutamıyorum bazen aklıma geldikçe eşime aileme çok kızıyorum niye kimse sahip çıkmadı bana niye kimse durmadı arkamda takı biraz büyüyüp aklım erene kadar herkes haddini bildi ama geç olmuş gibi insan yara alınca iglesmesi zor olur ve geçen kaynanama tencerem kapağın kırıldı anne yok dedim nerden ala bilirim bir tane verdi almadım ısrar edince aldın eve getirdim tencerem de uymuş ne kadar mutlu oldum bazen yemeğe denk gelince şakadan kaynanam seviyor beni derim oda kaynanan her zaman seviyor kızım der ne kadar doğru o zaman neden hep benim üzülüp ezilmeme izin verdi bir güne bir gün maddi zorluklar çektik nerdeydi bir arka sokakta ama yok gibilerdi o yüzden çok üzülüyorum insan canlısı saygılı biriyim güler yüzlüyüm tembel insanda değilim sanırım şanssızım.. aklıma geldikçe üzülüyorum neler neler...