Kizlar sizinle acimi paylaşmak istiyorum. Gerçekten cok ama cok zor bi durum. Gorumcemin 21 yasinda kizi vardi üniversite son sinif ogrenciydi. Subat tatilinde hastalandi bianda hic biseyi yoktu derken o adi insani ürküten hastalığın teşhisi kondu kanser... kep toreni mezuniyet hayali kurarken hastalik onu eritti. Annesinin gozu onunde bir deri bir kemik kaldı. Ve sanciliydi en kötüsü. Ailecek mahvolduk derman aramadigimiz yer kalmadi hep umutluyduk derken vefat haberi geldi. Suan okadar kotuyuzki yazarken gozyaslarima hakim olamiyorum. 26 gunluk kizim var p.tesi asimiz var icim gidiyor cani acicak diye. Ben buna bile dayanamazken gorumcemin ne emeklerke büyüttüğü gencecik kizi gözünün onunde eridi. Allah im kimseye yasatmasin. Ben ilk bebegim dogdu 3 gun yasadi mahvolmustum. Ne agir imtihanlar varmış canli sahit oluyorum. Kendi acim bunun yanında hic bise diyorum. Hayatin bize ne getirecegini hic ama hic bilmiyoruz. Ölüm denen bir gercek varken hic olmucek gibi yaşıyoruz. Kirip geciriyoruz hic biseyden ders almiyoruz. Bunu paylaşmak istememin en buyuk sebebi bu dünyanın geçici olduğunun farkına varalım insaAllah. Sevdiklerimizin kıymetini bilelim. Kimseyi kirmayalim. Bir seyin kiymetini elimizdeyken bilelim kaybedince degil...
Hakkinizi helal edin uzun oldu. Rabbim hepinizin yavrusuna hayirli omurler versin. Hicbirinize evlat acisi yasatmasin insaAllah...