Bekarken her istediğim şeyi eşinle yaparsın derdi babam. Evlendim eşim uzun mesailer çalışıyodu. Kendim çıkmak istediğimde kaynanam sanki ahlaksızlık yapacakmışım gibi konuştu durdu. İzinlerde akraba ziyareti ile geçti. Sonunda pandemi geldi kızım olacağını öğrendim, kızım dedim iyiki kız, cici cici giydireceğim, istediğim gibi yetiştireceğim. Kızım doğdu, ne istediğim gibi süslü elbiseler alabildim ne de kafama göre yetiştirme şansım var. Daha 40 günlük bebek için yok saçını uzatma, yok şöyle böyle yapma. Maddiyatdan değil, elhamdülillah durumumuz var, baba evinde her şeyden tasarruf etmeye çalışırdım yiyecek dışında. O yüzden hala bi şeylere harcarken param yokmuş gibi hissediyorum. Bıktım artık böyle olmaktan, böyle muamele görmekten, ne zaman yaşayacağım acaba