1997 yılında yasak ilişki çocuğu olarak dünyaya geldim öz babam beni alıp ilk eşine yani resmi nikahlı eşine getirdi kendi öz olacak annemden eziyet görüyorum diye daha 6-7 aylıkken...Üvey annede 23 yaşıma kadar kaldım fakat öz babam ile de üvey annem arası yoktu yani babamı eve hiç kabul etmedi ,babam dükkanlarda yaşadı ben yemek pisirir götürurdum daha ufacikken bile...Öz babamın ki benim de öz kardeşim oluyor üvey annemden 5 evladı vardı hepsiyle aram bozuktur çünkü inanılmaz derecede acı çektim,dislandim ,evden çok kez (ilkokul çağımda dahi )kovuldum.Yengemlerde vs kaldım daha minicikken geceleri şeker verir ağlamalarimi susturmaya çalışırlardı...Sonra çok da bakamayinca akrabalar tekrar üvey anneye onun evine geldim ortaokuldan beri çalıştım çabaladım paramı kazandım ama ne yedim ne içtim ne de gezdim aldığım parayı eve verdim ki biraz da olsa katkım olsun diye..Çok başarısız bir öğrenciydim liseye dahi kabul edilmeyecek kadar kötüydü derslerim..Meslek lisesine girdim okulu azmedip derece ile bitirdim.. Eğitim fakültesini kazandım ama artık kafamı yemiş durumdaydım perdeler kipirdiyor ,takip ediliyor sanrilariyla saçlarım beyazlamaya başlamıştı tedavi görmeye başladım sabah 3 akşam 2 psikiyatrik ilaç kullandım tanım ise bipolar bozukluktu mezun oldum hala o eve sigdiramadilar beni için kan ağlıyordu ben zaten ölmüştüm sadece fiilen gomulmem gerekiyordu.. Gittim bu eziyetten kurtulmak için evlendim arkamda artık kimsem yok her günum daha da beter daha da kötü...Ve galiba benim için hayat tamamen bitti..Çünkü ben artık yaşamıyorum.