Ben eşim istediği için çocuk sahibi oldum. Rabbim yokluğunu göstermesin benim şu dünyadaki en kıymetli varlığım oldu. Ama bakıcımız da var yok olmuyor. Değişik bir şekilde evden çalıştığım halde bakıcıya bırakmış olmak atıyorum saat başı gidip oynamasam ben de vicdan azabı uyandırıyo. Bi video tamam, 2. yi 3. yü açsam kendimi kötü hissediyorum. Uyumuyor endişe edip geriliyorum. Bu benim yapım. Bu yapıyla 2. çocuğun sorumluluğunu ben alamam. Hala illa almam gereken hususlar var mıdır diye çok düşündüm. Ama yok bence. Bir kardeşin verebileceğini sosyal çevresinde her türlü edinebilir. Hele erkek çocukları bence bu konuda daha avantajlı. Kızlar zorlanabiliyor çünkü. Öte yandan kardeş iyi mi olacak illa bilinmiyor. Artı ben bu dünyada çocuğumun başına gelecek tüm iyilikler kadar kötülüklerden ve onun mutsuzluklarına da sebep olan kişiyim. Bilmiyorum kuzum ya. Ben biraz fazla derin felsefesini yapıyorum sanırım. Zaten sana daha çok erken. Hele biraz zaman geçsin.