RABBÜ’L-ÂLEMÎN - Rabb kelimesi; terbiye etmek, yetiştirmek, ıslah ve tamir etmek, yönetmek, sorumluluk almak, başkan olmak, malik ve sahip olmak, üstünlük ve efendilik anlamlarına gelir. Âlemlerin Rabbi anlamına gelen Rabbü’l-âlemîn ifadesi ise kâinattaki bütün varlıkları yaratan, yetiştiren, terbiye eden, kemale erdiren, yöneten, ihtiyaçlarını gideren, rızık veren, görüp gözeten, insanlara, yerlere, göklere, gezegenlere, hayvanlara, bitkilere, ağaçlara, çiçeklere, toprağa, suya, havaya kısaca her şeye nizamını, güzelliğini, yeteneklerini veren, yaşamalarını sağlayan, her şeyin maliki ve sahibi anlamlarına gelmektedir. Rabb, Allah’ı niteleyen isimlerin başında gelmektedir. Müşrikler cahiliye döneminde “Allah” ismi gibi “Rabb” ismini de tanıyorlardı (Kureyş, 106/1-4). Putlarına “ilah” diyorlar ama “Allah” ve “Rabb” demiyorlardı. Peygamberimiz (s.a.s.), zikir ve dualarında özellikle “lâ ilahe illallah” kelime-i tevhidini ve Rabb ismini çok kullanmıştır. Hem Kur’an-ı Kerim’de hem hadis-i şeriflerde geçen duaların başında da “Ey Rabbimiz” anlamına gelen “Rabbena” ibaresi ile Rabbim anlamına gelen “Rabbî” ibaresi sıkça kullanılmıştır.