Uzun süredir yoktum ikinci çocuktan sonra depresyona girdim kayinpederimin evine taşındım bu süreçte çocuklarıma baktılar doktora gittim ilaç kullanıyorum eşim esrar kullanıyordu iş hayatı yoktu bizde mecbur kayinpederimin evine taşındım bu süreçte size soru sormuştum çoğu kişi taşınma demişti şuan burada oturali 8 ay oldu evet haklı çıktınız kaynanayla altlı üstlü olmuyordu sesimi çıkardım artık eskisi gibi uğraşmıyor ve oturduğum evide satmayi dusunuyorlarmis kotu oldum ağladım ...eşim dedi ki iş başvurusu yapalım konfeksiyonda 4 ay boyunca iskurlu çalıştım ve iş yerinde iyi bir noktaya geldim esimin yine esrar kullanmasi psikolojim bozdu ama kendime dedim ki ayaklarinin üzerindesin eşine ihtiyacın yok iki cocuklu anne olarak çok zor durum Eşimle konuştum birak ben böyle baba istemiyorum son zamanlara eşim çok ilgisizlesti ve artık bende öyle oldum eşim sürekli bilgisayar başında benimle ilgilen dedikçe tartışmaya giriyoruz ve artık hayatım işten ve çocuklarımdan ibaret iyi ki işe girdim çünkü evde pskolijk baskı görüyordum iş hayatı bana çok iyi geldi eşimi eskisi gibi takmıyorum kadın olmak çok zor yinede ayakta durup çocuklarımın için elimden geleni yapıyorum babasız kalmasınlar ıstiyorum zaman ne gösterir bilmiyorum ama bir başkasıyla da evililik düşünmüyorum.
