Eşimle markete çıktık bugün. İki farklı şey gördüm. Anlatmak istiyorum.
Kadın bebek arabasını sürüyor. Kolunda çantası. Bebek kucağında. Kocası yanında eli kolu boş duruyor. Araba vs geliyor, demiyor ki ya arabayı ya bebeği alayım. Kadının suratındaki ıstırabı gördüm resmen ya. Tek kolla bebek ve çanta tutuyor tek kolla araba sürüyor.
Bir diğeri de: Kadının elinde ağır market poşetleri. Yürürken zorlanıyor. Adamın elinde bir çöp dahi yok. Elini kolunu sallaya sallaya yürüyor. Nasıl üzüldüm ya. O kadınlar o şekilde yürüyünce gidince ölmezler ama insanın da zoruna gider. Ben dışarıdan gördüm üzüldüm. Onlara yazık değil mi.
Allaha hamd olsun benim eşim demez ki sen herşeyi taşı ben aylak aylak gezeyim. Ya da ben hepsini taşırım demedim. Bebek bendeyse poşetler sende olsun derim. Baştan da alıştırmakla tüm yükü üstüne almakla alakalı sanırım bu..
Sizinkiler nasıl?