Ben eşime tanıştığım zaman görücü usulüydü, eşim köyde yaşıyordu bende İstanbula götüren dedim ailem kzıom köy hayatı yaşayamaz dedi İstanbula götürüceksen veririm dedi, eşimde Tmm ama ailemde gelicek dedi " s alak kafam neden kabul ettin ki bende anasıdır babasıdır Tmm dedim 4 ay köyde kaldım ve İstanbula ew alıp İstanbula geldik ve bir ewde 7 kişi klaoyorduk, ewli görğmcelerim hiç çıkamzlardı ewde onlarıda hiç saymıyorum, kaynanam ve kızları RABBİM onları bildiği gibi yapsın, beş dört yılımı verdim, onlar hepsi birdi ben birdim Bi RABBİM VARDI, beni dövmeye kalkıştılar, bende dayanamadım en sonunda anneme söyledim, annemde büyük kayını ma söyledi ya kardeşine söyler ewini ayırı yada kzımı alır giderim, kayınımda sağolsun arkamda durdu, benim eşimde senin eşin gibi Nuh diyordu peygamber demiyordu, ve bende küçük kaynımın ewlenmesini bekledim, o gelisnde ben çıkarım ama eltim uyanık çıktı , ayrı ewe gelmek istedi bende eşime dedim ister boşa ister boşama dört yıldır ailenin kahrını çekiyorum ailenin bana yeptıklarından bıktım, ya ewimi ayırırsın yada giderim oda bana diyordu sen böyle demiyordun ailem bizimle kalıcak tı bende dedim aileni tanımadan önceydi insan olsalardı kalırdım, büyük kaynım arkamda durdu ve eşime dedi bu iş böyle olmaz namusun giderse sen rezil olursun, en sonun da eşim yoal geldi eltimde çıktı bende çıktım kaynanam ALALH belasını versin camilerde bana beddua ediyormuş oysaki tek gelini ben değildim, ayrıldım ewime girdim ve Bi kaç ay durmadan hastalandım psikolojim bozuldu ve ben hala çekiyorum, inşallah sende çıkarsın eşin istediği kadar desin, hiç bişey yapamaz, inanki eşim kadar kimse ailesine düşkün değildi