Canım yanlış anlama ama şiddet gören çocuklar ağlamaz çünkü bilirler ağladıkça daha çok dayak yiyeceklerini. Ben annemden hatırlıyorum küçükken abimle bizi dövdüğü zaman ağlasak, bu sefer de ağlamayın diye döverdi. Ve bu şekilde çıt çıkaramazdık, hep bi suçluluk duyardık annemizi üzdük, bize kızdı vurdu diye. Ama şimdiki çocuklar tam tersi, doyumsuz oluyorlar. Benim kız da 3 yaşına girecek, mesela burnu geceleri tıkanıyor ve serum fizyolojik ile açmaya çalışırken o da bana çok bağırıyor, yapma diye. Komşulardan çok utanıyorum inanki. Kim bilir neler düşünüyolardır. Babası işten gelince yemek hazır olana kadar gezdirir, parklara götürür, ne isterse alır, ama eve gelirken sinir krizi geçirir bizim kız her seferinde babasını tokat manyağı yapar, vururken gözlüğü düşüyor adamın. Ben babası kadar sabırlı değilim, dün gece uyumamak için direndi ve karnı tok olmasına rağmen evde olmayan ne varsa bir bir istedi. Evimizde olmadığını söylediğim zaman çığlık çığlığa bağırıp bana vurmaya başladı. Ben de ona bağırdım artık yeter diye. Saat gecenin 1'i ve uyumamak için bunları yapıyor yani. Ama senin de küçük çocuğun varmış, uyarınca ben olsam yerin dibine girerdim, imkanım varsa müstakil eve taşınırdım. Kul hakkına giriyor sonuçta. Yüzsüzlük yapmış kadın.