Bize hertürlü eziyet eden ve (o zaman 6 aylık olan) oğlum ile bana psikoljik fiziksel şiddet uygulayıp ota b..ka evi terk edip sonra geri dönen paralarını arkadaşı ve ailesi ile yiyip bizi düşünmeyen koca budalası evi birgün terk etti gitti. Biliyorum geri dönecek ama ben ne yaptım?
Evin büyük eşyalarını letgodan sattım. Eşya parası ile mutfak eşyaları yastık yorgan vs gibi eşyaları koliledim bir kamyon tuttum başka bir şehire gittim.
Eşyalarımı daha önceden inrernetten ayarladigim bir depoya yerleştirip doğru sığınma evine gittim. Aile mahkemesinden adres ve kimlik gizliliği çıkarttım. Sığınma evinden koruyucu aile yanında kaldık 1 ay kadar. Bilmediğim bir şehir. Eşya parası ile bir ev tuttum kutu kadar 2. el koltuk yatak vs aldım depodan eşyalarımı getirip evime dizdim.
Gittim oğluma SED maaşı bağlattım, kaymakamlıktan kira yardımı bağlattım. Belediyeden erzak bağlattım vs. bir süre böyle geçti oğlumun büyümesini bekledim. Oğlum 2 yaşına gelince ramazanda gelen fitre paraları ile gittim B sınıfı ehliyetimi ağır vasıta ehliyetine yükselttim. Psikoteknik ve SRC belgelerimi aldım bulunduğum şehirin Büyükşehir belediye sınavlarına girip 95 erkek aday içinden ilk 10 a girip büyük belediye otobüslerinde otobüs sürücüsü olarak işe başladım. (Asıl mesleğim Grafikerim aslında) Oğlumu otobüste büyüttüm diyebilirim. Şimdi 5 yaşında ve ben 1 yıl önce kanser oldum ameliyat tedavi derken şimdi %80 engelliyim ve çalışmıyorum.
Ama olsun hayat herşeye nazaran yaşamaya değer.
Şimdi oğlumla birlikte yanlızız ve mutluyuz.
Not: Babası olacak şeref yoksunu herseyini kaybetmiş kalacak bir evi bile yokmuş. Umurumda değil acımıyorum hiç. Oğlum beni babası sanıyor
(Tabi bu işin şakası)