Ne kadar da kötü kalplisiniz.Buraya danışmak için yazıyorum.Ama öyle bir yargiliyorsunuz ki işin içini bilmeden.
Kaynim ölmek üzere kızım hasta gideyim mi diye post açmıştım ama bir sürü laf dedi bazıları size şunu yazmak istiyorum sizce bir insan bunu neden sorar?
Eşimin ailesi bana iftira attı ben 1 haftalık evliyken hemde kimsenin kaldırabileceği bir iftira değildi ben yaşım küçük kactigim için kimsem yok diye sustum.Ailesi tuhaf ve mezhebi geniş insanlar onlarla birarada durmak istemiyorum.Gitmedim eşim kendi gitti.Sonradan gidelim dedim kabul etmedi çocuk hasta kal dedi.Kizim gunlerdir uyumuyor geceleri etinden et kopartiyorlarmis gibi ağlıyor.Uykusuzluktan öldüm günde ortalama uyku öncesi kızımı 3 saat sallıyorum artık bel fıtığindan yürüyemez hale geldim.
Hem kızımın hem benim sağlık sorunlarım nedeniyle hemde onun ailesinin beni sevmemesi ve benimde onları sevmemem nedeniyle gitmek istemedim.
İnsan sevildiği yere gider.Sirf eşimin kalbi kırılmasın diye gitmemezlik etmedim.Kalbi kırılsın çünkü bu zamana kadar eşim bana neler neler yaptı bazılarını buraya bile yazamam utancımdan.Varin siz düşünün.
Karısını düşünen bir eş olsa beni gerçekten sevse ben hiç bişey demeden giderdim ama 15 saat yol cekipte sonunda eyvah demek istemedim.Benim eşimin gözü dışarda sorumluluk duygusu yok ne doğru düzgün bir eş ne doğru düzgün babalık yapıyor ama şuan katlanmak zorundayım başka çarem yok.
Kactigim için ailem evime gelmiyordu dün ilk defa ailem evime geldi eşim yok diye aramız 5 saat annem annaneme gidecekken banada uğradılar çok sevindim siz benim neler yaşadığımı bilemezsiniz.Yapayalniz iki çocuk buyutuyorum borçla harçla ben uğraşıyorum neyse.Bana hak verenlerde vardı postta onlara çok teşekkür ederim.İnsanlarin hayatını bilmeden yargılamamayi öğrenirsiniz umarım.
Yanimda olsanız benle beraber oturur anlattıklarıma hayatıma ağlarsınız.Ama sosyal medya nasılsa diye burda okuduğunuz iki kelime için kalp kırmaya değer mi?
