Ben de sık sık ağlıyorum ve bunu gizli yapıyorum. Bazen tuvaletin girişindeki boşlukta bazen balkona çıkıp bazen yorganin altında . Cunku sesli agladıgım zaman kapıya gelip bagırıyor, yanlış anlıyorlar 'niye aglıyor oğlum bu kız biz naptık, sebebi neymiş' dediler kızdılar. Uzerlerine alındıkları için artık onlardan gizli aglamaya gayret ediyorum. Esim de uzulup aglamama kızdıgı için artık rahatca aglayamıyırum bile. Birlik oturuyorum cok yoruluyorum Allah için elimden geleni yapıyorum. Yapmasam vicdanım rahat etmez uyuyamam zaten. Temizlik olsun yemek olsun isterlerse sohbet eder dinlerim de onları... ama beni sevemediler bir türlü. Beğenmiyorlar yaptığım hiçbirşeyi. Tüm herşeyi silip silip kaç kez sans verdim. Rabbim beni imtihan ediyordur, sabredeyim dayanayım onlar da ben de cenneti kazanalim diye dua ediyorum. Nafile yere uğraşıyorum ama en azından 'denemedim' demem vicdanım rahat olur. Evden kovmadıkları mı, yememize karısmadıkları mı, karakterim hakkında konuşmadıkları mı, babam annem hakkında ileri geri yüzüme karşı laf etmedikleri mi, kızlarının üzerime yürümedikleri yumruk atmadıkları mı ( ilk gebeliğimdi o zamanlar düşük yaptım melegimi) ya hangi birini sayayım hepsini tum yasadıklarımı silip silip annemdir babamdır diye sans veriyorum. Ama olmuyor... ve bu böyle devam ediyor. İnşallah ileride benim de bir yuvam olur ufak olsun ama benim de olsun istiyorum. Hayalini kuruyorum inşallah Rabbim geciktiriyorsa daha güzelini verecektir diyorum. Esimin atanmasını bekliyorum, böyle bir sebep olmadan ayrı eve çıkarsak anne babadır çok üzülürler hem de içlerinde istemeseler de bi kin oluşur diye atanarak gitmeyi bekliyorum. Inşaallah 2019da atanır eşim. Hayırlısı bakalım. Çok uzun yazmışım. :/