hangisini anlatayım ki
bende görümce ve kaynana sorunu var. 2.ci evliliğimi yaptım.
eşim çok çok anlayışlıdır. ama annesi ve ablası o kadarda iyi ve empati kura bilecek insanlar değiller. baştan beni istemediler. benimde yanlışım istenmediğim eve eşimle kaçarak gitmem oldu. kaçtık. 1-2 ay iyiydik. görümcem benden küçük, müzik eşliğinde hoplaya zıplaya oynadığımızı bilirim, öyle iyiydik. sonralar kayınvalideme batmaya başladım, anneme gidiyorum diye... "biz bu kadar gitmezdik" diyordu. halbuki 2 haftada 1 giderdim. kaçtıktan sonra ilk defa gidiyordum eşimle. kapıdan kovdu, giderseniz geri gelmeyin, eve almayacağım dedi falan ama geri döndük. sonrasında nereye gidersek batmaya başladı. yeni evliyiz, eşimde çalışıyor zaten vakit bulunca geziyoruz. şehire gidiyoruz, niye gittiniz, gece sinemasına gidiyoruz, "aman o saatte gelin eve girermi" hani yalnız olsam, derim ki, başıma birşey gelir diye korkuyor. yahu, 22 yaşında yetişkin aklı başında insanlarız, evliyiz, eşimle gece gezmesindeyiz niye bu tavır. ha bu arada evliliğimizin ilk günlerinde, sonralarında görümcemide götürürdük kendimizle, kaynanamda bizimle gelirdi. tek başına çıktığımız çok az olurdu. o zamanda burnumuzdan gelirdi zaten. neyse, görümceme selam verirdim almazdı, yüzüme bakmazdı. kaynanamı doldurmaya başladı, bir birlerini doldururlardı. kaynanam "o küçük, sizi kıskanıyor, o benim küçük bebeğim, siz yatmaya giderken arkanızdan bakıyor" gibi şeyler dedi bana ve eşime. napayım ki, aramızdamı yatırayım yani. neyse, bu gibi sorunlardan eşimde bende sonunda patladık. eşime "ne biliyorsun niye ayrıldı" gibi iğrenç bir laf dedi ve beni evden kovdu, eşime "onu götür babasıgile koy gel" dedi. eşimde tabii ki beni koruyor. sabahın 7sinde uyuyorduk, kapıyı açtı ve defol evimden, seni görmek istemiyorum, eve gelince seni burada görmeyeyim dedi. onlar gidince ev baktık, şansımızdan çok ucuza ev bulduk ve 3 saatin içinde taşındık.